Γιατί δε σου μιλάω πολύ

Δημιουργός: isidora, www.facebook.com/maria.kekkou.

Καλή σας μέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ορφέας:

Η συσκότιση,
ο ήχος της θάλασσας,
η καρέκλα του σκηνοθέτη,
τα μάτια σου
κάτι τρομερό
κρύβει ο τρόπος σου
σα να χορεύεις απόκοσμα
σε νούφαρα που κρατώ
με τη σκέψη μου
σε κοιτάζω να φεύγεις
ανήμπορος…

Για αυτό δεν σου μιλάω πολύ

Μου μένει να παίζω
με τους αρμούς των λέξεων
προσπαθώντας
να κλειδώσω τους στίχους που έγραψα
σε κωδικούς και ασύνδετα,
μόνη ελπίδα
για τη διάσωση
της γαλήνης σου

και βέβαια
να παίζω σκάκι
με το χρόνο των σιωπών μας

Ισιδώρα:

Τα εκκωφαντικά κύματα της σιωπής
μου τρυπούν τα τύμπανα
σαν τις ριπές ενός πολυβόλου
που δεν γνώρισε τον εαυτό του
Άλλοτε πάλι είναι
σαν εκείνα τα αποδημητικά πτηνά
που αναζητούν ημιθανή
στο φαληρικό δέλτα
το χαμένο τους βιότοπο
και ύστερα απεγνωσμένα
ανοίγουν τις φτερούγες τους
-Κηλιδωμένες στα λασπόνερα του Κηφισού-
και επιχειρούν μέσα από μια
σπειροειδή κίνηση
-ισοδύναμη με την τελική πτώση-
να ονειρευτούν χαμένους παραδείσους
και άλλα παρόμοια

Οι σιωπές μας
αγέννητα βρέφη
που ταξιδεύουν στους ουρανούς
-απεγνωσμένα-
συνωστίζονται σε περιοχές δύσβατες
ανάμεσα στο συντελεσθέν και το ενδεχόμενο
με το δάκτυλο στη σκανδάλη…

[B][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2008