κάθε αλλαγή για καλά...(μέρος 1°) Δημιουργός: ich liebe dich!(s'agapaw!), Elena μια ιστορία μου που έχει περισσότερα μέρη... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info 1°μέρος
Βγήκε από το αυτοκίνητο κ πήρε 2 τσάντες με τα προσωπικά της πράγματα κ τα ανέβασε στο καινούριο της σπίτι. Δεν μου αρέσει αυτή η γειτονιά, σκέφτηκε η Γεύση.
Η Γεύση ήταν 15 χρονών, θα πήγαινε 3 γυμνασίου. Ήταν πολύ γλυκιά. Είχε καστανά ίσια μαλλιά μέχρι τον ώμο κ μελιά μάτια. Το πρόσωπο της ήταν πάρα πολύ γλυκό, σαν μικρού μωρού. Για αυτό κ πολύ την έκαναν μονάχα για 13. είχε ωραίο σώμα, πήγαινε βόλεϊ αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλή, αντιθέτως προς το κοντή πήγαινε. Η Γεύση εκείνη την μέρα πήγαινε να εγκατασταθεί στο καινούριο της σπίτι στην Θεσσαλονίκη. Τα προηγούμενα χρόνια ζούσε σε μια φτωχή γειτονιά κ πήγαινε σε ένα απλό σχολείο. Δεν είχε πολλά αγαθά, μόνο τα απαραίτητα. Ο μπαμπάς της πέρυσι όμως έκανε μια μεγάλη διάλεξη στην εταιρία που δούλευε κ πήρε αύξηση κ καθώς κ ένα σπίτι σε μια πολύ καλή γειτονιά. Όταν ανακοινώσανε στην Γεύση πως θα αλλάζανε σπίτι λυπήθηκε πολύ. Πίστευε πως εκεί τα παιδιά είναι ψώνια κ σε κρίνουν μόνο από το τι φοράς. Η γειτονιά της φαινόταν ψυχρή. Ένα αεράκι την χτύπησε στο πρόσωπο μόλις βγήκε στο μπαλκόνι. Στο μυαλό της ήταν συνέχεια οι φίλοι της κ το αγόρι της. Ο Γρηγόρης. Τα είχανε 2 χρόνια, δηλαδή τώρα τα κλείνανε σε λίγες μέρες. Ο Γρηγόρης ήταν 16 χρονών θα πήγαινε α λυκείου είχε μαύρα μαλλιά κ καστανά μάτια. Ήταν γλυκός αλλά δεν είχε πολύ ωραία χαρακτηριστικά. Βασικά το σώμα του ήταν πραγματικά υπέροχο. Την Γεύση την ήξερε από το δημοτικό κ την κυνηγούσε από την έκτη αλλά μετά από έναν χρόνο την έπεισε να είναι μαζί. Όσο θυμάται πως τα έφτιαξαν γελάει κ κλαίει μαζί. Ο Γρηγόρης είχε έναν τρόπο να σε κάνει να γελάς κ να κλαις μαζί. Όσο τον σκεφτόταν της ήρθε ένα μήνυμα.
-έλα Γεύση μου τι κάνεις? Πως είναι η καινούρια γειτονιά?
Ήταν η Φαίη η κολλητή της. Αυτή ήταν πολύ καλή κ όμορφη, όλα τα αγόρια την κυνηγούσαν. Μελαχρινά σπαστά μαλλιά κ πράσινα μάτια, συνδυασμένα με ένα κορμί σαν αυτά των μοντέλων κ μια ψυχή… ήταν υπέροχη.
Η Γεύση την πήρε τηλέφωνο. Μιλούσαν καμιά μισή ωρίτσα. Δεν θα μπορούσαν να βρίσκονταν πολύ συχνά γιατί μένανε η μία στην μια γωνιά της πόλης κ η άλλη στην άλλη.
Την επόμενη μέρα άνοιγαν τα σχολεία. Η Γεύση δεν ήξερε τι θα αντιμετωπίσει στο καινούριο της σχολείο. Το πρωί σηκώθηκε έβαλε το τζινάκι της την μαύρη αγαπημένη της μπλούζα με τα κόκκινα γράμματα κ τα μαύρα με κόκκινο σταράκια της κ τα κόκκινα σκουλαρίκια της. Πήρε την τσάντα της κ ξεκίνησε. Θα πήγαινε με τον αδερφό της τον Κωστή. Ο Κωστής ήταν 17 κ θα πήγαινε β λυκείου στο λύκειο που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από το γυμνάσιο της Γεύσης. Ήταν πραγματικός θεός. Καστανός με πρασινομελιά μάτια. Το σώμα του ήταν ίδιο ο Ρουβάς. Έδωσε ένα φιλί κ αγκάλιασε τον αδερφό της, ήταν πολύ αγαπημένα αδέρφια κ μπήκε στο σχολείο της σαν το ψάρι. Δεν ήξερε κανέναν έτσι πήγε σε μια γωνιά κ κάθισε σε ένα παγκάκι μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι. Ζήλευε τα άλλα κορίτσια που ήταν με τις φίλες τους ενώ κ αυτή θα μπορούσε να είναι στο σχολείο της με την παρέα της. Ένα μήνυμα από τον Γρηγόρη την έκανε να νιώσει καλύτερα.
Χτύπησε το κουδούνι κ μπήκε στην γραμμή. Εκεί μια κοπέλα της μίλησε. Την λέγανε Τάνια. Μιλήσανε λιγάκι αλλά αυτή γύρισε στην παρέα της. Ήταν στο ίδιο τμήμα. Τέλεια ξέρω ένα κορίτσι από το τμήμα μου, σκέφτηκε ειρωνικά η Γεύση. Ενώ σκεφτόταν όλα αυτά η Γεύση είδε να μπαίνει από την αυλόπορτα μια παρέα από αγόρια. Ο διευθυντής έκανε ένα σχόλιο αλλά δεν έδωσε κ πολύ σημασία. Ο ένας από αυτή την παρέα ήρθε κ στάθηκε στην ίδια γραμμή με αυτήν. Χαιρέτησε όλα ένα ένα τα παιδιά κ αυτήν επίσης.
-γεια! Καινούρια? Με λένε Στέλιο.
-ναι καινούρια, Γεύση χάρηκα είπε χαμογελώντας κ του έδωσε το χέρι.
-από πού έρχεσαι? Σε αυτή την γειτονιά μένεις? Που περίπου?
-ναι, χθες μετακομίσαμε δίπλα από ένα γαλακτοπωλείο μένω.
-α κατάλαβα! Εγώ μένω στην γωνία της οδού που λες ότι είναι το γαλακτοπωλείο.
-Καφετζόπουλε ακόμη δεν άρχισε η χρονιά παρατηρήσεις θέλεις να σου κάνουν, είπε μια καθηγήτρια από δίπλα.
Η Γεύση του γέλασε βουβά κ του είπε με τα χείλη τα λέμε μετά. Μπήκαν στην τάξη κ κάθισε σε ένα θρανίο στην Τρίτη σειρά μόνη της.
-Ματθαίου? Φώναξε ο καθηγητής που έπαιρνε παρουσίες. Λείπει? Καινούριος αυτός παιδιά..
Όλη η τάξη μιλούσε για τον καινούριο.
-Μελέτη? Φώναξε για άλλη μια φορά ο καθηγητής.
Η Γεύση σήκωσε το χέρι της κ είπε σιγά κ δειλά παρούσα.
-Καλωσόρισες κορίτσι μου.
Πήραν τα βιβλία κ το πρόγραμμα για την επόμενη μέρα κ έφυγαν. Αμέσως πήρε το λεωφορείο κ πήγε στο παλιό της σχολείο να δει τους φίλους της. Δεν είχαν τελειώσει ακόμη. Μπήκε στο τμήμα της κ όλοι σφύριζαν κ φώναζαν. Ένιωσε τόση ζεστασιά εκεί μέσα. Στην συνέχεια πήγε βόλτα στα μαγαζιά με τους φίλους της. Τους διηγήθηκε όλα όσα συνέβησαν. Ο Γρηγόρης την είχε αγκαλιά. Στις 5 έφυγε. Πήγε σπίτι. Κάθισε στο παράθυρο κ παρατηρούσε τι γινόταν έξω. Στην απέναντι μονοκατοικία μετακόμιζαν κ αυτοί. Είδε μαζί κ ένα αγόρι. Ήταν όμορφος κ συμπαθητικός σκέφτηκε, αλλά σιγά μην είναι στην ηλικία μου είπε.
-τι έγινε ζαχαρένια? Είπε ο αδερφός της
-τι να γίνει? Χάλια, εσύ?
-γιατί ρε συ? Εγώ καλούτσικα, γνώρισα κάτι παιδιά.. καλά ..
-τίποτα μόνο 3 παιδιά γνώρισα από την τάξη μου. Άσε που όλες φαίνονται ψώνια κ ψηλομύτες.
-πάω να πάρω ταινία από το dvd Club εδώ δίπλα θα έρθεις μαζί να διαλέξουμε?
Ξεκίνησαν. Τότε είδε από κοντά εκείνο το αγόρι. Από κοντά ήταν ακόμη πιο όμορφος την κοίταξε κ αυτός. Αυτή κοκκίνισε κ κοίταξε κάτω. Ήταν καστανόξανθος. Τα μάτια του δεν μπόρεσε αν τα διακρίνει. Τις σκέψεις της τις έκοψε ο Γρηγόρης. Την είχε πάρει για να την ρωτήσει για κάτι για την ομάδα βόλεϊ, από εκεί είχαν γνωριστεί καλύτερα.
-δεν ξέρω αν θα συνεχίσω σε εκείνη την ομάδα, είναι μακριά.. είπε κ μετά από 2-3 ακόμη κουβέντες το έκλεισε.
λοιπόν τι λέτε??? Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-02-2008 | |