Ένα χορικό κι ένα στάσιμο

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=georgia][color=black]Άφαντα χαϊδεύει ο ήλιος του δειλινού..
Στις πανωστράτες του μετράει τον καημό των βράχων
που με φροντίδα συμμάζεψαν οι αχινοί στ’ αγκάθια τους.

Μυρίζει πέλαγο απόψε.

Πίνει ο κουντουλιέρης ο άνεμος , ο περαματζής, τ’αστράφτια,
αχνίζουν απ’τα μέσα του ιώδια , κι άλλα – πώς να σε ονομάσω ;
Μυρίζει πέλαο απόψε.
Είν’ο Θεός που κλαίει τώρα , κομμάτι απ’ της στεργιάς μου τα γελαστά.
Μα ένα φιλί τον ήξερε , τον βρήκε ‘ όταν τον ροδαντάμωσε , τον θύμωσε θαρρείς.
Τον τράβηξε η θάλασσα κοντά της,
τον είπε αίμα – στη στέρφα πορφύρα το `δωσε να ‘χει παιδί κι εκείνη -
κι ένα καράβι απόσωσε , στα χέρια του παιχνίδι.

Μυρίζει πέλαο απόψε
μέσα στ`ασβεστωμένα πιθάρια που αρραβωνιάζονται δραφάκια με γιασμίνες
πάνω στ` ακροκόρφι του κισσού –
ολοπράσινο στέκακι καρφωμένο στην εβένινη κόμη της νυχτιάς.
Εκεί.
Στα μοναχικά καλντερίμια που τριγυρίζουν , γυμνά από ανθρώπους ,
και σκουντουφλούν στις ίδιες τους τις πλάκες
μυρίζει πέλαγο. Απόψε,
στα νότια των κήπων θυμάμαι ‘

τους γλάρους να κιοτεύουν στης τρικυμίας τις μπαλωθιές`
ένα προς ένα τ΄άστρα τα φθισικά να ξεψυχούν
μα να :
Ίσκα γίνονται στης σκόνης που ανταριάζει
τον κίτρινο πυρσό - άναψε της ψυχής το καντήλι.

Στάσιμο ένα .Για τ` όνειρο που εκάλεσα – πώς να σε ονομάσω ;
Kι ένα χορικό. Για τα μελτέμια που σε πήραν.

Mύριζε πέλαγο απόψε.

Ύστερα,
σε κατηργήσαν της βροχής οι κρύσταλλοι...[/font][/color]

{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-02-2008