Έτσι θαρρείς / Γίνεσαι άνεμος / Κρύψε με

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν θα μπορούσα...

Δεν θα μπορούσα να σου λέω "Σ' αγαπάω"
Και να κοιμάμαι σε μιαν άλλη αγκαλιά
Θα προτιμούσα μες στην Κόλαση να πάω
Νά 'χω τον Άδη μοναχή μου συντροφιά...

Δεν θα μπορούσα το τηλέφωνο να κλείνω
Να επιστρέφω στη γλυκιά μου θαλπωρή
Θα προτιμούσα σε κατώγια να τα πίνω
Και τα κομμάτια μου να σέρνω το πρωί...

Δεν θα μπορούσα να αντέξω τη φωνή σου
Να σπαρταράει μέσα στο ακουστικό
Θα προτιμούσα να εκτίσω την ποινή σου
Νά 'μαι το θύμα της αγάπης μας εγώ...

Δεν θα μπορούσα να σ' αγγίζω μ' αυταπάτες
Από τον φόβο μην σε χάσω και χαθώ
Θα προτιμούσα να σου γύριζα τις πλάτες
Μέσα στη γη ν' ανοίξω μνήμα.. να κρυφτώ...

Δεν θα μπορούσα όμως να φύγω κι από σένα
Καπνός να γίνω.. να σ' αφήσω μοναχό
Όλο το δάκρυ μου θα στράγγιζα στην πένα
Όσο θα άντεχε το σώμα το φτωχό...
...
Δεν θα μπορούσα.. όσα μπόρεσες.. να κάμω
Βλέπεις.. δεν μοιάζουμε και τόσο τελικά
Σβήνω τα όνειρα που έχτισες στην άμμο
Κι εσύ συνέχισε να ζεις.. με δανεικά...


12-2-2008 ( στη δουλειά )

--------------------------------------------------------------------

Έτσι θαρρείς...

Έτσι θαρρείς πως είναι τάχα η λησμονιά
Μια λεμονόκουπα στο χώμα πεταμένη
Μία καμμένη στον χιονιά σου φυλλωσιά
Που μιαν ελπίδα δεν μπορεί να περιμένει ;...

Έτσι θαρρείς πως όλα σβήνονται μεμιάς ;
Πόσο σε κέρδισε της άρνησης το χρώμα ;
Άσπιλος μοιάζει της ζωής σου ο ντουνιάς
Έστω κι αν τίποτε δεν έζησες ακόμα...

Έτσι θαρρείς πως παραδίνονται τυφλά
Όλα τα "θέλω".. στα σκοτάδια της οδύνης
Πώς το αντέχει η καρδιά σου να γελά
Δίχως να παίρνει τα ηνία της ευθύνης ;...

Έτσι θαρρείς ότι εμπρός θα πορευθείς
Σαν κουβαλάς ένα ασήκωτο φορτίο
Μόνος και ξέπνοος στην στέππα της ψυχής
Ν' αντιλαλεί στ' αυτιά σου μέσα το αντίο ;...

Έτσι θαρρείς ότι τα χρόνια που περνούν
Άγριες μέρες δεν θα βρουν να σε κεράσουν ;
Οι άδειες ώρες στο κενό θα σε πετούν
Κι οι δακρυσμένες οι σιωπές θα σε γεράσουν...


10-12/2/2008 ( στη δουλειά )

-------------------------------------------------------------------

Γίνεσαι άνεμος...

Καμμία Κόλαση δεν είναι αρκετή
Για να χωρέσει τα σκοτάδια της ζωής μου
Καμμιά αγάπη πια δεν είναι σθεναρή
Για να αντέξει τις αλήθειες της ψυχής μου...

Κανένας άντρας στην σιωπή μου δεν χωρά
Κανένας άνθρωπος την θλίψη μου δε νιώθει
Καμμιά ανάμνηση το τώρα δεν φορά
Κανένα σήμερα το αύριο δεν κλώθει...

Καμμία σκέψη την δική μου δεν βαστά
Κανένα χέρι δεν απλώνεται σιμά μου
Τίποτε πια η λογική δεν μου χρωστά
Κανένα ψέμα δεν κρατάω συντροφιά μου...

Ούτε κι εσύ να πλησιάσεις δεν μπορείς
Μες στα απρόσιτα φαράγγια του καημού μου
Γίνεσαι άνεμος και φεύγεις να σωθείς
Από τις άγριες πληγές του εαυτού μου...


27-1-2008

--------------------------------------------------------------

Κρύψε με...

Κρύψε με στα χέρια σου ξανά
Κέρνα με την άσβεστη φωτιά σου
Κάνε τα σκοτάδια φωτεινά
Μέσα στ' ανελέητα φιλιά σου...

Κρύψε με σε δέκα ουρανούς
Χρώμα να φορούν απ' την σιωπή σου
Ρίξε μου χιλιάδες κεραυνούς
Με το ασυγκράτητο κορμί σου...

Κρύψε με σε μέρη φλογερά
Κάψε με και σκόρπισε την στάχτη
Δως μου καταγάλανα νερά
Για να ταξιδέψω την αγάπη...

Κρύψε με απόψε φανερά
Έρωτας γυμνός να μας ενώσει
Από της φθοράς την συμφορά
Μόνον η αγάπη θα μας σώσει... (3-2-2008)
---------------------------------------------
Κρύψε με σε μία συλλαβή
Μέσα της το δάκρυ μου ν' αφήσω
Ήταν η πικρή μου αμοιβή
Τόσο δυνατά να σ' αγαπήσω...

Κρύψε με στα μάτια σου βαθιά
Σφίξε με ανάμεσα στα στήθια
Για να δραπετεύσει η μοναξιά
Απ' της απουσίας την συνήθεια...

Κρύψε με στο μπλε του ουρανού
Χρώμα απ' τη θάλασσα να πάρω
Κάνε με αεράκι του βουνού
Φόρα μου φτερά από 'να γλάρο...

Κρύψε με σου λέω !.. Μην με δεις !
Μόνο μια σκιά θα ανταμώσεις
Ζήσε τώρα.. όσο είναι νωρίς
Δεν μπορείς αγάπη να με σώσεις...

(10-2-2008.. κατόπιν παραγγελίας
για την μελοποίησή του..)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2008