Μια νύχτα κι ένα ξημέρωμα

Δημιουργός: Maria Olsen, Μαρία

Ένα κομμάτι που αρχίζει σαν ραπ με παύσεις στα κόμματα, και τελειώνει σαν μπαλάντα. Θέλει υπομονή, αν δεν την έχεις, δεν πειράζει...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάνω απ την πόλη νυχτώνει, και ξυπνάνε τα όργια, του σφυγμού κατεβόδια, σταματάν τα ρολόγια
Και μες στο πλήθος ξεχωρίζει ο μύθος, μπρος στα μάτια σου φτάνει, σε κυκλώνει η πλάνη
Διαμπερές η πλεκτάνη, βρυκολακιάζει η πλεκτάνη

Σαν μια σφαίρα που δεν είδες σαν πέρα, διαπέρασε απ’ το κρέας, τώρα πας χωρίς παρέα
Και σε ζαλίζει η μυρωδιά των κορμιών τους, η φθορά των οργιών τους, η χροιά των φωνών τους
Διαμπερές η πλεκτάνη, βρυκολακιάζει η πλεκτάνη
Και στα μάτια σου φτάνει, και τα μάτια σου βγάζει

Με μια βελόνα μυτερή σαν το χρώμα, λαμπερή σαν τον ήχο, γλυστερή σαν εικόνα
Με μια ασπίδα τρυφερή σαν γαζέλα, στραφτερή σαν ατσάλι, κοφτερή σαν μαχαίρι
Το πήρες πάλι στο στήθος, αγκαλιά ήρθε ο ήχος, να σε βρεί μες στο πλήθος
Έφυγαν όλοι και φτάνει, θα τη βρείς στο σκοτάδι, θα αγιάσεις λιβάνι
Το όργιο και το αίμα να τρέξει, και το χύσι να ρεύσει, και ο μυς να χαλαρώσει
Σου γαμήσαν την ισορροπία πάλι, τα αν ξανά και τα πάλι, στου μυαλού τ΄ακρογιάλι
Από πάνω κάνουν κύκλοι οι γύπες, ιεροί ιδιοκτήτες, αμαρτωλών δακτυλοδείχτες
Κι αυτός με το χέρι στο πουλί του, προσκυνά την ελπίδα, να το χώσει σε τρύπα
Και αγκαλιά να περάσετε πέρα, εκεί πέρα στα ξένα, που δεν λεν καλησπέρα
Κι εσύ με τη γλώσσα σκεπάρνι, να βουτάς μες στη ζάλη, και να κάνεις κεφάλι
Να λες άλλα κι άλλα να κάνεις, ιστορίες να πλάθεις, θέλεις να με πεθάνεις
Αλλά πως αφού μιλά το κορμί σου, κάθε μέρα μαζί σου, και τον θέλεις μαζί σου
Η άνοιξη σε πείραξε στο κεφάλι, και στο πάνω κεφάλι, και στο κάτω κεφάλι
Πανικός και τον έλεγχο χάνεις, και τα μάτια σου κλείνεις, το φτερό παραδίνεις
Και αύριο πιά θα σαι μια άλλη, το φτερό και μια ζάλη, μα με άλλης κεφάλι

Μα έτσι είναι μωρό μου η ζωή
Ένα πρωί
Πρωί δεν θα ναι

Κι αν αύριο κεφάλι ανταλλαγής
Μη με ξεχνάς
Θα σε θυμάμαι

Μια κοπελίτσα είδα
Που με κυττούσε
Στον καθρέφτη

Με χαιρετά ξημέρωμα
Τετάρτης
‘Ξανακοιμήσου’
Μου λέει
‘Σ’ αγαπώ
Κι ας έχεις φταίξει
Σε συγχωρώ’

Κι η μέρα
Ξημερώνει
Πάλι
Απ’ την αρχή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2008