Θά 'ρθει μια μέρα / Θολό λιμάνι

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θά 'ρθει μια μέρα...

Θά 'ρθει μια μέρα που θα ψάχνεις να με βρεις
Μα θά 'μαι σκόνη στα σκοτάδια της ερήμου
Δεν θα μπορείς.. όσο κι αν θέλεις.. να με δεις
Σ' έναν μονόλογο θα χάνεσαι μαζί μου...

Θά 'ρθει μια μέρα αξημέρωτη.. νεκρή
Που θα μισήσεις και τον ήλιο σου ακόμη
Η μοναξιά σου θά 'ναι σκέτη συντριβή
Και θα προφέρεις μίαν άχρηστη συγνώμη...

Θά 'ρθει μια μέρα που θα κλάψεις γοερά
Από τα μάτια σου ποτάμια θα κυλήσεις
Μέσα στα άπειρα του πόνου τα χαρτιά
Θα προσπαθείς.. ανώφελα.. να μ' αναστήσεις...

Θά 'ρθει μια μέρα που κι εσένα θ' αρνηθεί
Και τη ζωή σου θα θελήσεις να γκρεμίσεις
Θα ικετεύεις νά 'ρθει ο Χάρος να σε βρει
Τι αναγκάστηκες αγάπη να πουλήσεις...

Θά 'ρθει μια μέρα που θα μοιάζει με λυγμό
Κι ανθρώπου βλέμμα δεν θα φτάνει στην ψυχή σου
Θ' ακούς μονάχα τον δικό μου σπαραγμό
Και θ' αφεθείς στην δολοφόνο ενοχή σου...



13-2-2008 ( στη δουλειά )

-----------------------------------------------------------------

Θολό λιμάνι...

Μες στην αγκάλη σου απόψε θα κουρνιάσω
Σαν απροστάτευτο νιογέννητο πουλί
Μέσα στο βλέμμα σου δειλά θα ξαποστάσω
Ώσπου ο ήλιος ν' ανταμώσει το πρωί...

Μέσα στα χέρια σου θα γεύομαι το χάδι
Τι μου το στέρησε ετούτη η ζωή
Θα γίνω φως στου ουρανού σου το σκοτάδι
Στην ασφυξία σου να δώσω μια πνοή...

Μες στ' όνειρό σου θα με δεις ν' αργοδιαβαίνω
Πάνω σε θύμησες.. σε "θέλω".. σε "γιατί"
Του έρωτά μου τις σιωπές θα σε μαθαίνω
Ώσπου το νήμα της ζωής μου να κοπεί...

Μέσα στη θάλασσα το κύμα σου θα ψάξω
Να γαληνέψει με δυο λόγια της καρδιάς
Γη κι ουρανό στην ευτυχία σου θα τάξω
Μήτε βοριάς να μην σε βρει.. μήτε νοτιάς...
...
Μες στο θολό της απουσίας το λιμάνι
Σαν τη βαρκούλα βολοδέρνω.. καρτερώ
Πότε η ώρα να βουλιάξω θα σημάνει
Τι έναν μώλο για ν' αράξω δεν θα βρω...


12-2-2008
-------------------------------------------------------------------

Tο φαρμάκι που κερνά η ερημιά...

Άλλη φορά συγχώρεση μην μου ζητάς
Σαν ερωμένη σου δεν είμαι.. μήτε φίλη
Τα αδιέξοδα που χτίζω μην κοιτάς
Μην ρίχνεις δάκρυα στου πόνου το μαντήλι...

Τί φταις εσύ.. αν το μαχαίρι της ζωής
Μόνη μου έμπηξα βαθιά μέσα στα στήθη ;
Φύγε μακριά μου !.. Μόνον έτσι θα σωθείς !
.. Διώξε με μέσα στη χαρούμενή σου λήθη...

Πόσες αγάπες να σου βρω για να φοράς
Ήρεμη θέρμη να σε βγάλει απ' το πάθος ;
Νά 'χεις δυο χέρια ζωντανά για να κρατάς
Αυτός ο έρωτας για σένα είναι λάθος...

Σώσε για χάρη μου εκείνο το κορμί
Που τόσο πόθησα μαζί με την ψυχή σου
Να νιώσω έστω πως υπήρξα αφορμή
Για να πληθαίνουν οι χαρές μες στη ζωή σου...

Άσε με μόνο τη μορφή σου να κρατώ
Σε μία έγχρωμη μικρή φωτογραφία
Πλάϊ στο φως ενός κεριού να σε φιλώ
Τα βλέφαρά μου σαν σφαλώ με νοσταλγία...

Κι ύστερα πες πως σε αγάπησα δειλά
Σαν βρήκα θάρρος και την πόρτα μου σου κλείνω
Μα το φαρμάκι που κερνά η ερημιά
Θέλω μονάχη μου σε μια γωνιά να πίνω...



29-11-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2008