Αγάπη ζωντανή που ζεις μες στα Ερέβη

Δημιουργός: diafana krina

Στα σκοτεινά δάση του E.A.Poe

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε χιλιόχρονο σκοτάδι μέσα ο ήλιος κατοικεί
σαν πεθάναν οι Θεοι και μαυρίσαν οι ουρανοί
σ' έναν κόσμο πιο θολό και απο τα ονείρατά μου,
όπου σκιές λευκόπεπλες ξεσχίζουν την Καρδιά μου.

Οι αχτίδες έπαψαν με φώς να λούζουνε τη γη
κλειστήκανε μες στο κορμί και ξεχάστηκαν εκεί,
εκεί που μόνος χρόνια πια ο πόνος καρτερεί
χωρις μιαν ελπίδα να 'χω να αδράξει την ψυχή...

Οι ουρανοί τις ανταύγειες των χρωμάτων δώσαν
κι όλα τα σύννεφα σε μια στιγμή νεκρώσαν,
χαθήκανε στα έγκατα που κλαίν τα ξωτικά
γκρεμίστηκαν απο γκρεμούς σε άγρια καταχνιά.

Η Αγάπη μου καθρεφτίζεται στης λίμνης το σκοτάδι
μυστικά την αγκαλιάζουν τα σκιερά χέρια του ʼδη,
φεγγοβολά στις στάλες πόνου που ρίχνουνε τα Κρίνα
και την ζωντάνια βρίσκει ευθύς σαν την φιλούν εκείνα.

Κι όπως βυθίζεται στης λίμνης, ο πόνος, τα νερά
νιώθω να λιώνουνε τ' αγκάθια που έχω στην καρδιά,
μα είν' όλα μια θλιβερή και ξένη φρεναπάτη,
πως λιώνει ο πόνος στα νερά για τη Νεκρή μου Αγάπη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2004