Οι σκέψεις ενός ερωτευμένου

Δημιουργός: whitetiger

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][I]Έσβησαν οι έρωτες που ζούσαν στην καρδιά μου
βούλιαζαν σαν χάρτινα καράβια
έλιωσαν σαν χιόνια...
Έσβησαν... την όψη σου σαν είδαν..
μικροί! πολύ μικροί ήταν μπροστά σου..

Τώρα εσύ είσαι εδώ , μαζί μου μα όχι δικός μου
τόσο κοντά μου κι όμως ξένος.
Μη μου μιλάς! άφησέ με! λύσε την καρδιά μου!
που σαν κόμπο έδεσες όταν μου είπες "σ' αγαπώ"..
Μη με κοιτάς! κοίτα τα όνειρά μου!
όλη μέρα, όλη νύχτα , μόνο εσένα έχω στο μυαλό..
Σε φοβάμαι! Σε θαυμάζω! σε μισώ...
Στα δυο χωρίζω τον εαυτό μου και πως να τον ενώσω;
απ' τη μια τ' αλόγιστο το πάθος με δαμάζει
εσύ ποτάμι, και διψώ νερό να πιω
αχ πόσο σε διψάω...
μα απ' την άλλη η λογική μου λέει "ξέχασέ τον"..

Εσύ που απόψε δεν κοιμάσαι
γιατί αισθάνεσαι όπως αισθάνομαι κι εγώ
πες μου το φάρμακο για τις πληγές, του έρωτα
ποιός να έχει;
να αγαπάει τόσο πολύ η καρδιά μου δεν αντέχει
πες μου και θα σου δώσω ό,τι έχω και μπορώ...
Για ένα άγγιγμα δικό του ανασαίνω..
Για έναν έρωτα δικό του πεθαίνω...
μα σε κανέναν να μιλήσω δεν τολμώ!

Έλα ! ή φύγε! μην μένεις στην μέση!
μη μ' αφήνεις σ΄αναμμένη φωτιά να περπατώ!
Μη με ρωτάς! δεν έχω λόγια να μιλήσω
μη με ρωτάς τι θέλω από 'σένα..
Μη με κοιτάς ! δεν έχω μάτια να σου δείξω
τι κρύβω μέσα μου για 'σένα...
Μ' ακούς; απόψε που σου γράφω άκουσέ με!
ποτέ και σε κανέναν για 'σένα δεν μιλώ!
μέσα μου σε έχω σαν κάτι ιερό..
μ' ακούς; ποτέ δεν μιλώ ! αλλά εσύ άκουσέ με..

Δεν μπορώ ούτε ποίημα πια να γράψω...
Δεν μπορώ ούτε νότα να πω...
Προσπαθώ μα δεν μπορώ!
Η σύγχυση με κυβερνά...
Η τρέλα με λυγίζει..
Το κορμί σου με πονά
η ψυχή σου με σκοτώνει...
και λέω πως φταίει το φεγγάρι..

Κι όταν με φίλησες , μ' ακούς;
όσα αισθάνθηκες πως ένιωσα είναι αλήθεια
ο ερωτευμένος δεν τολμά να δείξει όσα νιώθει...
άκουσέ με και ποτέ μην απαντήσεις...

Μα τι λέω η τρελή! σύνελθε Μαρία !
ξεκόλλα και δες πιο καθαρά...
ο έρωτας τυφλώνει
ζεις σαν τυφλός που ψάχνει μια σκιά...
Τα χείλη μου δαγκώνω
τα μάτια μου βουρκώνω
πλήκτρα στον υπολογιστή πατώ
και νομίζω πως έτσι θα γλιτώσω...

Αν είναι να ζήσουμε κάτι μαζί
ας είναι στολισμένο με λουλούδια της άνοιξης
ας είναι φωτεινό σαν του ήλιου τις ακτίνες
ας είναι πάθος πυρκαγιάς με ένστικτο ζωώδες
ας είναι αγνό σαν τον καθάριο τον αέρα
ας είναι άγιο μαζί και μαγικό...

Αν ο έρωτας ορίζεται κι αυτός στο πεπρωμένο
αν ήταν εξ' αρχής γραφτό να σ' αγαπώ
ας είναι κι ό,τι είναι ας συμβεί..
Η ντροπή ,ντροπή δεν έχει
όταν υπάρχει η αλήθεια
το κακό , κακό δεν είναι
όταν τόσο σε ποθώ...

Φταίς εσύ ;
Φταίω εγώ;
Φταίνε οι πραφάσεις;
Ή μήπως δεν φταίει κανείς μας;
τ' όνομά σου όμως σε κανέναν δεν θα πω
κι όταν κάποιος με ρωτήσει αν είμαι ερωτευμένη
"δεν ξέρω" θα του πω...
Μα το σημάδι στο λαιμό μου δεν θα σβήσει..

Τι ειρωνεία ! που είναι η η ζωή μας....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-02-2008