Ως ποτε

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς ξημέρωνε η αυγή με το στερέωμα όλο καλυμμένο
Ξυπνούσε κι η ψυχή νοσταλγική,ρημάδι αραχνιασμένο
Περίμενα τη σημερινή γιορτή μα τρέμω μην τάχα σφάλω
Και γίνω του σατανά συνέργεια ταχτική,το θάνατο να ψάλω

Αισθάνομαι απειλιτικιά του Θεού μου την κατάρα
Γονατιστής κι απόβλητος προσμένω μύνημα μ’αντάρα
Μα λέω να στήσω πανήγυρη ευλαβή κι ιερουργία
Τον έρωτα που τάραξε τα σπλάχνα μου τον θέλω ευλογία

Γένος κι αν είμαι ανθρώπων ,απο τη γέννηση μου μισερό
Θηριώδες υποκείμενο,βδέλυγμα της σκοτεινιάς σιχαμερό
Δεν μετανιώνω που άνομα σ’αγάπησα μ’αγάπη καταιγίδα
Που δίχως τύψη,τη σκιά σου ακολουθώ σα μαύρη νυχτερίδα

Δεν μετανιώνω που τη ζωή στην κόλαση την έχω πεταμένη
Που τηνε νιώθω μοναχά στη νοσταλγία σου δεμένη
Ας ήταν με τους στίχους μους να σου τη χάριζα ψυχή μου
Ας ήταν να σε γνώριζα παιδί και νάσουν στο τραγούδι η πνοή μου

Πως ,πες μου πως να πληρώσω,στην έκσταση λατρείας φόρους
Πως να διαβώ με τόσους καυμούς σε δρόμους οραματοφόρους
Ως πότε ,ως πότε πια θα κρύβομαι απο τα μάτια όλου του κόσμου
Να καρτερώ τον έρωτα κι ας είναι αγαπημένη ο θανατός μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-02-2008