Σε νιώθουν τα ρίγη μου

Δημιουργός: Αστεροτρόπιο (Jeny)

Καλημέρα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόψε δε θέλω να μιλήσω.
Στη μοναξιά μου θέλω να χαθώ
στα ρίγη που συνταράσσουν το κορμί μου
και κλείνω τα μάτια για να δω.
Στα τυφλά ψάχνω τα τσιγάρα μου
στη σκοτεινιά σκουπίζω τα μάτια μου που κλαίνε.
Είσαι εδώ;
Σε νιώθουν τα ρίγη μου.
Ξέρουν αυτά, αυτά ξέρουν.
Ποιοι πόροι άνοιξαν στις τελευταίες σελίδες
καθώς χωρίς ανάσα έκλεινα το βιβλίο
και μπήκε μέσα μου η καταχνιά του κόσμου
φέροντας σύμβολα και κωδικούς
κωδικούς και σύμβολα
ξεχασμένους.
Την ανάσα μου ξεφύσηξα στο ρίγος.
Προδοσία. Με πρόδωσες ήθελε να μου πει
προτού ελευθερωθεί.
Ανάσα και ρίγος μαζί μου φώναζαν
μα εγώ ούρλιαζα πιο δυνατά το όχι.
Όλα τ’ αντέχω, στο είχα πει.
Τα νύχια μου γαμψά πάνω μου κρεμούν
τις ανάγκες μου κι ας με ματώνουν.
Μα τούτη η προδοσία ύπουλα μαστιγώνει
τυλίγει τον αέρα σκορπίζοντας πάνω μου
τις αιμάτινες σταγόνες της αγάπης.
Ποιας αγάπης;
Ποιού πόθου και ποιού πάθους;
Μία μία σταγόνα μου μαρτυρά τις λέξεις
που πεισματικά έθαψα στα μνήματα της μνήμης.
Έχει μνήμα η μνήμη; Έχει.
Κι εσύ πάνω της έγραψες επιτύμβιο
μιας άλλης αγάπης.
Αυτή! Αυτή είναι η προδοσία σου.
Σε πρόδωσαν τα ρίγη μου
γιατί αυτά ξέρουν, ξέρουν αυτά.
Ας άφηνες απείραχτο το μνήμα μου.
Ανέγγιχτες απ’ άλλα χέρια τις μνήμες μας.
Αυτό! Αυτό πονάει πιο πολύ κι απ’ το θάνατο.
Γιατί τώρα πονάω ξανά
και πιο πολύ
που δόθηκαν τα σύμβολά μας
η ψυχή μας που’ χε χαραχτεί
και τώρα πέθανα ξανά
γυαλί το σώμα μου τρυπά
τρυπιέται κι αντανακλά
τούτο
το δεύτερο θάνατό μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2008