Μαρτυριά

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Σ' εκείνους,που με όνειρα,εχτίζανε στην άμμο,κι αψήφησαν Μακρόνησο,Γυάρο,Γκουαντανάμο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Μαρτυριά,του μπάρμπα Μήτσου,
που, τον, που 'φυγε, αιώνα,
εμαρτύρησε δυο χρόνια,
στον καινούργιο.. 'Παρθενώνα'.
...................................
Έκανε καταστροφή.
Το σκοτάδι σκέτη πίσσα.
Αλυχτούσαν τα σκυλιά,
λες και τα 'χε πιάσει λύσσα.

Επλημύρισ' η σκηνή.
Πού, το σώμα, ν' ακουμπήσω.
Ξεμυτάω, μια στιγμή,
κάπου, για..να κατουρήσω.

Νιώθω,σαν, το κάτουρό μου
να μην έπεφτε στη γη.
Σκύβω, ψαχουλεύω,..κι άστα.
Ήταν όλος μια πληγή.

Χειροπόδαρα δεμένος,
-λέμε σύρμ' αγκαθωτό-,
σάρκ' απλήγωτη, καθόλου,
ούτε ένα 'κατοστό.

Λέω. Θέ' μου, τι 'ναι,τούτο;
-Ο πολιτισμός σας,κτήνη.
Κι όσες του 'μειναν, δυνάμεις,
συγκεντρώνει και..με φτύνει.

Θα με πέρασε απ' τ'ς άλλους,
- τελειώνοντας,-μου λέει.
-----------------------------
Έχουνε περάσει χρόνια,
μα,ο μπάρμπα Μήτσος κλαίει.

Κι είν' το δάκρυ του,ποτάμι,
π' απ' τα μάτια τ' αναβλύζει,
και της ανθρωπιάς το δέντρο,
για αιώνες θα ποτίζει.

Είν' ακόμα, άγιο μύρο,
από μάρτυρα εικόνα,
τ' ανομήματα να νίψει,
των νονών του "Παρθενώνα¨.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2008