Ροή αέναη

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Ξερό το φύλλο που η βροχή αργά το βασανίζει
καθώς κοιτάς του ουρανού τ’ απάτητα τα ύψη
κρατάς το πώς και το γιατί αυτής της καταιγίδας
ζητάς το σφάλμα στη σιωπή παλιάς να βρεις αιτίας.
Χρυσά σανδάλια φόρεσες στους μυστικούς σου κήπους
δείχνει το πέλμα, της καρδιάς λησμονημένους κτύπους.
Ποια ευτυχία άγγιξε τα γήινα παλάτια
ποια μάνα γέννησε παιδιά με του θεού τα μάτια;... [/I]




...μια κόρη απόψε ξεγεννά δυο καθαρά ποτάμια
το ‘να το λένε λησμονιά χλωμό μοιάζει σαν πρώτα
τ’ άλλο το λένε θύμηση στου έρωτα τη ρότα.
Δεύτερη κόρη περπατά και χάνεται σαν ώρα
και την βαρά η χειμωνιά και την ταράζει η μπόρα.
Τα δυο ποτάμια συναντά ο βιαστικός ο χρόνος
ρυάκια σε ξεγέλασαν τα δάκρυα κι ο πόνος
κι ανοίξανε μονάχα τους χωρίς καμιά αιτία
να ψάχνουνε μονάχα τους αρχή και ιστορία.

Δυο ρυάκια συναντούν αλόγου μονοπάτι
που μοναχό ξεκίνησε παράλογο σεργιάνι.
Στου Πήγασου τα δυο φτερά κάθε αυγή ξεχνιέμαι
Ρωτώ: "Που είναι η πηγή;" Μα κάνουν πως δε λένε
δεν μου μιλούνε τα πουλιά λες κι είναι θυμωμένα...

...δεν μου μιλούν τα όνειρα λες κι είναι κοιμισμένα.
Μα θα μαλώσω τα πουλιά όταν θα βασιλεύει
και θα ξυπνήσω τα όνειρα να βρω ποιος με παιδεύει.

Μη με παιδεύει ο ουρανός, μη με παιδεύει η νύχτα;
Όχι είναι εκείνη η σιωπή στα ατέλειωτα ξενύχτια
Άρης και Venus βρέθηκαν στου Ήφαιστου τα δίχτυα
βρήκαν οι ώρες τη σιωπή και τ’ όνειρο ξυπνάνε
ακόμα δε βασίλεψε αηδόνια κελαηδάνε.
Αν κελαηδούν τον έρωτα ποτέ να μη σωπάσουν
κι αν εξηγούν το όνειρο κοντά ας πλησιάσουν
είναι τ’ ονείρου τα πουλιά του μύθου μου οι μάγοι
μαγεύουνε κι απλώνουνε του νου μου τα πελάγη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2008