Είναι που λεν, μακριά πολύ, οι Νοτιο-αμερικάν

Δημιουργός: oulaloum, Αντώνης

Σύμφωνα με μια δοξασίων των ινδιάνων οι κυνηγημένοι θεοί των ίνκας κρύβονται στις πέτρες περιμένοντας καλύτερες μέρες για να ξανάρθουν... Έδω δεν πρόκειται για κυνηγημένους θεούς μα για κυνηγημένους ανθρώπους. Κι αυτό μετράει περισσότερο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι που λεν, μακριά πολύ, οι Νότιο-αμερικάνοι…

Είναι που λεν , μακριά πολύ,
Οι Νότιο-αμερικάνοι πως οι ψυχές
κρυφτήκαν στα λιθάρια, πως θα
φανούν ξανά οι ηλιοκαμένοι ιθαγενείς,
οι ανθρακωρύχοι, οι Γκεβάρα και οι Ζαπάτα,
οι νεκροί του Κιλελέρ,
οι θαμμένοι στα οδοφράγματα
του Παρισιού, οι Αφρικανοί
με τις προϊστορικές του αξίνες, οι έρωτες
απ’ την Σεβίλια ως πέρα την
Καταλονία, τα σκουριασμένα μέτωπα
των εξεγερμένων νέγρων της Φλόριδα,
Οι αλήτες του ’68 και κείνοι που λείαναν
μπρος στο άντρο της λευτεριάς
με το αίμα τους τα γρανάζια ενός
άρματος, οι Ινδιάνοι που χάθηκαν στις
αναθυμιάσεις της βαριάς βιομηχανίας, οι νεκροί
του χειμώνα, το αίμα του
Γκουαντανάμο, οι καρβουνιασμένοι της
αφθονίας, οι Μπελογιάννηδες,
οι γενειοφόροι των άφταστων βουνών,
οι Αγιάννηδες με ένα
κομμάτι ζωή παραμάσχαλα,
οι πυρακτωμένοι σε κλιβάνους, οι
σκιές της πέτρας στο Μακρονήσι ή
στη Γαύδο.
Είναι που λεν, μακριά πολύ,
οι Νότιο-αμερικάνοι…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2008