Διαβάτης

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

...το παιχνίδι της ζωής... καλά σκηνοθετημένο... χμ... γιατί;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρύο νερό που σε κερνά η μάνα μες το δρόμο
θ’ αντέξεις τώρα, μη λυγάς, πληγή στον ώμο
μη λυπηθείς και μη βιαστείς, ώρα δεν είναι να φανείς
περνά το όνειρο ξυστά στις ράγες της συνήθειας
το μυστικό σε διαπερνά στο ρίγος μιας αλήθειας.

Με άρωμα Ανατολής το δέρμα στο βιβλίο
ψωμί σου δίνω, ένα κερί και μήνυμα απ' τον ήλιο.
Για δε ρωτάς τη σιγαλιά το νου πώς ησυχάζεις;
Μες τη σκληρή τη χειμωνιά στο τζάκι ξύλα βάζεις.

Απ’ της φωτιάς τα μυστικά βαρύ βγήκε βιβλίο
φυλάχτηκε στου ποιητή το ξεχασμένο αρχείο
κενά που ξέχασε η ζωή για να γεννά μαρτύρια
λυγά το βήμα ο βοριάς, ξεχνάς μυστήρια.


Στην προσμονή η πληρωμή, κάτι θυσιάζεις
φιλί προδότη στη γιορτή, θεού θα μοιάζεις.
Όλα καλούνε το θεό μέσα στα στήθια
νίκησες άπειρες φορές στα παραμύθια.
Κλέβει το αίμα δύναμη απ' το μικρό σπαθί
στη μάχη δες μεγάλωσε με την υπομονή.

To φως για δες αναζητώ, στις χάντρες τις ζωές μετρώ
σα μοναχός που κράτησε το κομποσκοίνι
αρχάγγελου γλυκιά σιωπή, ποιος να την κρύψει;
Να μη χαθείς μα είναι αργά... θα μπω στο κάστρο
έδεσε η ώρα, η πνοή κι εσύ σαν άστρο…
σαν του ανέμου παραγιός που προσπερνάει
είσαι εκείνος που ποτέ πια δε γερνάει.

Ήρθε το κύμα με ορμή να προσκυνήσει
είθε του δρόμου η σιωπή να με ξυπνήσει
ήπιε η θάλασσα κρυφά της γης σαγήνη
κρύβει την βίβλο η έρημος από τα πλήθη.


[I]Με γυροφέρνει η σκοτεινιά, κερί αναμμένο
το χάρτη άνοιξα να δεις και περιμένω…
δεν έχει η ώρα μου λεπτά πνοή να κλέψει
μόνο το φως τώρα μπορεί να με ληστέψει
μα αν έδωσες υπόσχεση σε άλλους κόσμους
έλα πριν δύσει έλυσα δεσμά μ' ανόμους.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2008