Μάνα νεκρή

Δημιουργός: Ενιπεύς

Χωρίς λόγια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μετά από χρόνια αναπολώ και μια μορφή θυμάμαι,
μία μορφή που χάθηκε για πάντα απ’τη ζωή μου.

Το κλάμα έγινε ηχώ στ’αυτιά τα παιδικά μου,
και η ηχώ ανάμνηση, που στάζει πότε πότε
απ’το ρηχό ποτήρι της στη σκέψη όταν ζυγώνει.

Άραγε που να κρύβεται αυτή η αιθέρια όψη;
Σε ποιόν μακρύ ορίζοντα τα μάτια της κοιτούνε;

Τα δυο της μάτια, που θαρρώ σα νούφαρα σε λίμνη,
βυθίστηκαν και σβήστηκε το βελουδένιο χρώμα.

Όπως κι ο ήχος σβήστηκε απ’τη γλυκιά φωνή της.
Που το μυαλό το παιδικό, δεν πρόφτασε να σώσει,
από του χρόνου το ψυχρό, της ξεχασιάς δρεπάνι..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2008