Επιστολικές Οψεις Της Καθημερινότητας Ενός Πο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Επιστολικές Οψεις Της Καθημερινότητας Ενός Πο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Επιστολικές Οψεις Της Καθημερινότητας Ενός Πο</b><p>Δημιουργός: isidora, <i>www.facebook.com/maria.kekkou.</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΟΥ<br />
1Η <br />
Σηκώθηκα πρωί στις 8.00. Φόρεσα τρεις γραμματοσειρές με ερωτικά δρώμενα γι’ αρχογράμματα και την έβλεπα στην καθρέφτη να πλένει τα πόδια στην τουαλέτα. Γύρισε και με κοίταξε «Σήμερα αλλάζω σελίδα» της είπα. «Θα σβήσω τη στίξη όλη απ’ τα παλιά και τρύπες θα ανοίξω στις παρενθέσεις της ζωή μου.» Κρατούσε την πετσέτα αμήχανα. «Μα τι θέλεις να πεις;», με ρώτησε ισιώνοντας ένα δράκο στη ράχη του κινέζικου Ρο που ετοιμάζονταν να πετάξει φωτιά απ’ το στόμα του στο μικρό Πάνα που καθόταν αμέριμνος στη σκιά ενός Πι. Σκέφτηκα λίγο «χρειάζομαι αέρα», της είπα. Ο αέρας είναι δύστροπος, τα παιχνίδια με τις λέξεις αστεία με το ξυράφι, οι καθρέφτες σκέφτονται δόλια, είμαι ένας νεκρός με ζεστά χέρια. Δεν χρειάζομαι τίποτα.<br />
Ορφέας<br />
<br />
1η Επιστολή απάντηση:<br />
Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα σε καμένα δάση. <br />
Σήμερα δεν σηκώθηκα από το κρεβάτι…<br />
Η ζωή μου είναι σε παρένθεση, αν θες μπορείς να την πυροβολήσεις, ανοίγοντας τρύπες και οπές στα όνειρα… κράτησα συντροφιά στον Πάνα  et in Arcadia ego, έπαιξα με τον μαγεμένο αυλό του, ένα τραγούδι γλυκό  και ύστερα γλίστρησα στα νερά του Λούσιου ποταμού για ένα καθάρσιο λουτρό. Εκεί βρήκα ένα όστρακο, σαν εκείνο που είχαμε δει μαζί στο Να της Ικαρίας. Στην εσωτερική του πλευρά είχε χαραγμένο ένα γράμμα περίεργο, ένα σύμβολο. Το έκανα περιδέραιο. Είναι το αρχόγραμμα μιας νέας σελίδας που θα στοιχειώνω με εικονογράμματη γραφή στα όνειρά σου. Ο αέρας θα είναι πάντοτε λίγος με τόσα καμένα δάση και άνυδρα τοπία. Τα μάτια σου θα είναι πάντοτε η όαση της Siba. Τα χέρια σου είναι ζεστά σαν τη καρδιά σου και εγώ σ’ αγαπώ τόσο πολύ…<br />
Ισιδώρα     <br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2008</td><td valign=top></td></table><br />