Εναγώνια προσδοκία

Δημιουργός: Ενιπεύς

Χωρίς λόγια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όπως και πρώτα η μέρα λαμπρή ξεχύθηκε
γεμάτη ελπίδα για μαυρισμένες ψυχές.

Μα σαν στα μάτια έλαμψε ξανά η θλίψη,
πετώντας πέτρες πάνω μου,
ο ίδιος πόνος ήρθε και με πήρε
πετώντας με απ’τα σύννεφα.

Το χτύπημα ήταν μεγάλο.
Μα αφού κοιτάχτηκα παντού,
πληγή δε βρήκα πουθενά.
Ο πόνος όλο και μεγάλωνε.

Το ίδιο είπαν και οι γιατροί:
Σώος και αβλαβής.
Μα ο πόνος όλο και μεγάλωνε.

Ποτέ δε θα καταλάβουν πως νιώθει ένα πουλί
που χτυπήθηκε απ’το όπλο ενός κυνηγού.
Ακόμα κι αν ο κυνηγός δε το βρήκε ποτέ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2008