Το παράθυρο του νότου

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

Ομοιοκαταληκτική σπουδή… Δέστε, πώς η συνεχόμενα ίδια ομοιοκαταληξία, -εκτός που δεσμεύει το κείμενο- , το γελοιοποιεί κιόλας !

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το παράθυρο του νότου

Θλίψη με λύγισε, αίφνης, αφ’ ότου
έγινε η πίκρα καημός κρυφός
σαν κρίμα κόσμου
να σκάω εντός μου
στην ενοχή.

Βάρυνε το ξεψύχισμα του χνώτου
κι έγινε ο ιδρώτας ατμός γλυφός,
λιώνω στην άκρη
με λάσπη δάκρυ
σκέψεις βροχή.

Στέργω τ’ ανάθεμα και στον χαμό του
σύντροφος είμαι και αδερφός,
με κάθε οδύνη
να καταπίνει
κάθε πτυχή.

Κι’ άνοιξα το παράθυρο του νότου
να μπει ο ήλιος, να μπει το φως
ήχοι της μέρας,
φρέσκος αέρας
και μια ευχή.

Κι είχα την τύχη, να δω του πρώτου
και του μοιραίου μου λάθους, σαφώς,
το μέγα σφάλμα
μέσα σε κάλμα
κι απαντοχή.

Γίναν’ οι κρίσεις θύμα μπουρλότου
ο εγωισμός μου, λόγος ζουφός..
Γρικώ τον πόθο,
και πια σε νιώθω
σαν προσευχή…
-.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2008