Για τη χαμένη τιμή της ζεμπεκιάς

Δημιουργός: Denis, Σάκης

Χαρίζεται μ’ αγάπη στην παρέα τού περασμένου σαββατόβραδου και, ξεχωριστά, στον αδίκως παρεξηγημένο Μπάλι!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ζεμπεκιά
δεν είν’ μαγκιά
αρσενικιά,
μα χαρακιά

μες την καρδιά,
κάποια βραδιά
σε μι' αμμουδιά
μενεξεδιά…

Κι ούτε πενιά
ομορφονιά
ή τσαχπινιά
σε… πετονιά!

Μόν’ είν’ βουτιά
μες τη φωτιά
για μια ματιά
σαν σαϊτιά∙

κι απαντοχή
για μια ψυχή,
που αγκομαχεί
μες τη βροχή…

Και, στη σιγή
μοιάζει κραυγή
για μιαν αυγή
ανήλιαγη∙

κι άγια σπονδή,
μ’ ανέλπιδη,
για το παιδί,
που θρηνωδεί...

Κι αν καταντά,
καθώς βροντά,
να σού κεντά
βαρύ σεβντά,

μια Κυριακή
τυραννική
–που σπλαχνική*
κυλά ρακή–,

σού χορηγεί
μια διαφυγή
απ’ την πληγή,
που αιμορραγεί...

* Δάνειο από την καβαφική αποστροφή περί ''φιλεύσπλαχνου οινοπνεύματος''...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2008