Το Παραμύθι Που Κρατάς Σαν Φυλαχτο{συνεχεια

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το Παραμύθι Που Κρατάς Σαν Φυλαχτο{συνεχεια</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το Παραμύθι Που Κρατάς Σαν Φυλαχτο{συνεχεια</b><p>Δημιουργός: panta smile, <i>plasmataki</i><p><i> ..ακομα κ αν ΕΣΥ χαθείς θα σε βρίσκω μες στο παραμύθι που άφτιαξα για μας..Σ'ΑΓΑΠΑΩ Κ ΑΣ ΛΕΩ ΑΝΤΙΟ..</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center][B]<br />
**εκείνη<br />
--εκείνος<br />
<br />
<br />
..μου απλώνεις το χέρι..μου λές <br />
--έλα μαζί μου....<br />
**που με πάς..?<br />
--θέλω να σου δείξω το φως των αστεριών..το φεγγάρι..<br />
αλήθεια δεν πίστεψα στα λόγια σου..ίσως με τρόμαζε να σε ακολουθήσω..σε ακολούθησα..μου κρατούσες το χέρι απαλά..κ μου ψυθίριζες λέξεις διαμάντια..<br />
λόγια στολισμένια από τα λουλούδια της καρδιάς σου..ναι..προχωρούσα κρατώντας σου το χέρι κ ο φόβος που ένοιωσα είχε χαθεί στα κύματα της θάλασσας …<br />
με οδηγούσες σ’ένα τόπο μαγικό..γεμάτο φωτεινά αστέρια..αισθανόμουν να περπατάμε πάνω στ αστέρια που τρεμόσβηναν μες το απόλυτο σκοτάδι λες κ είχαν χάσει τον λόγο για τον οποίο έριχναν παντού το φώς τους ..<br />
δεν άργησα να καταλάβω..πως ήμασταν στο μονοπάτι του φεγγαριού..<br />
εκείνο που έπαιρνα κάθε βράδυ για να ρθώ σε σένα..με το φεγγάρι να μου δείχνει τον δρόμο ... τα αστέρια να μου δείχνουν την πορεία..και να έρχομαι εκεί..κοντά σου..<br />
να σε συναντώ στ όνειρα σου..με το φεγγάρι να παίζει μουσική της καρδιάς μας ..<br />
και τα αστέρια να ναι αναμένα κεριά , να λάμπουν μόνο για μας..σαν τις αγάπες που ανάβουν γλυκές φωτιές .. φτάσαμε μου λες…<br />
ναι φτάσαμε μα δεν το κατάλαβα..έιχα χαθεί στο παραμύθι μας ..<br />
**φτάσαμε..??ρώτησα σαστησμένα,προσπαθώντας να δώ τον παράδεισο σου..<br />
--ναι φτάσαμε ..<br />
**κ πού βρισκόμαστε..?είναι όλα σκοτεινά..<br />
--εδώ ήμουνα..εδώ ζούσα..έτσι ζούσα χωρίς εσένα..<br />
**εδώ..?μα είναι όλα τόσο γκρίζα..<br />
--είναι επειδή δεν ήσουνα εσύ εδώ .. έλειπε η νεράιδα μου..<br />
**κ το φώς που βλέπω εκεί μακρυά..τι είναι..?<br />
--εκεί σε ονειρευόμουν κάθε φορά που ο μορφέας με έπαιρνε μέσα στην αγκαλιά του..<br />
**θέλω να δώ το φώς ..θα με πάς ..?<br />
--έλα..<br />
το ψιθύρισες γλυκά..μα γεμάτο υποσχέσεις μου φάνηκε η φωνή σου..λες κ θα αντίκριζα ένα μέρος που γνώριζα καλά..δεν ήταν μακριά το φως..<br />
δέκα βήματα κ ήμασταν εκεί..τα μάτια μου είδαν ένα μέρος που με άφησε έκπληκτη..<br />
κ καθώς προσπαθούσα να καταλάβω αν ζω η αν ονειρεύομαι..ακούω την φωνή σου..<br />
--βλέπεις ..?<br />
**πες μου ότι δεν είναι όνειρο..<br />
--όχι κοριτσάκι μου..αλήθεια είναι..<br />
**νομίζω πως είμαι στον παράδεισο..<br />
--είσαι στον παράδεισο που έπλασα για μας ..<br />
ναι πραγματικά..έμοιζε τόσο σε παράδεισο..ήταν ένα μέρος γεμάτο χρώματα..ήταν τόσο λαμπερά..ένα δασάκι.. σε κάθε δέντρο έβλεπα ένα πρόσωπο..ζωγραφισμένο από αστέρια..κ εκεί πιο πέρα..μία λιμνούλα κ ένα βραχάκι..όπως εκείνο που καθόμουν κάθε βράδυ στην παραλία..<br />
**μα πως ..?πως γίνεται να βλέπω το πρόσωπο μου παντού..?πως ήξερες πως είναι η μορφή μου..?<br />
--βλέπεις ..?εσένα είχα αγκαλιά μες τα όνειρα μου..κ κάθε μέρα που χαράζει στη σκέψη σου ήταν δοσμένη..έκλεινα τα μάτια κ άρχιζα να ζωγραφίζω την νεράιδα μου..εκείνη που με κρατούσε όλη νύχτα συντροφιά..<br />
ναι το έβλεπα πιά πολύ καθαρά..ήσουν εσύ..ο άγγελος που με σκέπαζε κάθε νύχτα τόσο τρυφερά με τα ολόλευκα  φτερά του..<br />
**σ’ευχαριστώ άγγελε μου..<br />
--μ’ευχαριστείς γιατί..?δεν έκανα κάτι..<br />
**έχεις ήδη κάνει πολλά..<br />
--τίποτα δεν έχω κάνει ακόμα..μαζί θα τα φτιάξουμε όλα..<br />
**όσα μου χαρίζεις απόψε ..είναι όσα προσευχόμουν κάθε βράδυ πριν να αφεθώ στο μορφέα..όλα εκείνα που έλεγα στην προσευχή που έστελνα στο Θεό..<br />
--τώρα το ξέρεις η φωνή σου έφτανε ως το ουρανό..<br />
**ναι το βλέπω..μα..<br />
δεν συνέχισα να δίνω στις σκέψεις μου φωνή..το ήξερα με είχε ακούσει ο Θεός ..άκουγες κ εσύ άγγελουδι μου τα λόγια που έστελνε ο κάθε χτύπος της καρδιάς μου..<br />
μα όσο κ αν θέλω να πιστέψω πως το παραμύθι έχει πάρει μορφή το ξέρω...οι κόσμοι μας είναι αντίθετοι..εσύ ένας άγγελος κ γώ η νεράιδα σου..τις σκέψεις μου αυτές σταματάς ..με τα λόγια σου..<br />
--νομίζεις πως είναι οι κόσμοι μας αντίθετοι..?<br />
**λες κ διάβασες τις σκέψεις μου..<br />
--η σιωπή σου μιλάει στην καρδιά μου..<br />
**οι κόσμοι μας είναι παράληλοι..δεν συναντιούνται πουθενά..<br />
--κ όμως …<br />
**όμως τι..?<br />
--κοίταξε είμαι εδώ..δίπλα σου..σε αγγίζω..σου μιλάω..αν ήταν παράλληλοι δεν θα σε συναντούσα..η αγάπη ενώνει τους δρόμους μας..<br />
**ναι μα δεν φοβάσαι την οργή των Θεών..?<br />
--οι Θεοί βλέπουν τα πάντα ..διαβάζουν τις ψυχές μας..<br />
**ναι έχεις δίκιο..ίσως να ναι έτσι..<br />
--πέρασε η ώρα πρέπει να φύγουμε..<br />
**από τώρα..?<br />
--σε λίγο θα ξημερώσει..<br />
**και θα χάσουμε τον δρόμο σαν σβήσουν τα αστέρια..<br />
με παίρνεις μες την αγκαλιά σου..με κλείνεις με τόση ζεστασιά..είναι τόσο όμορφα στην αγκαλιά σου..τόσο γλυκά..τόσο παραμυθένια..στο δρόμο της επιστροφής δεν μίλησε κανείς ..μονάχα απ΄το φεγγάρι ακουγόταν το τραγούδι της καρδιάς σου..<br />
ένα τραγούδι αγγελικό..μιλούσε για αγγέλους που χάθηκαν στην γη κ έψαχναν να βρούνε το άλλο τους μισό που είχαν χάσει..ένας ήχος  αντηχεί ακόμα στ αφτιά μου..<br />
~~~ τίποτα δεν είναι τυχαίο..κάπου υπάρχει η νεράιδα σου..<br />
ακολούθησε τα όνειρα σου να σε περιμένει εκεί στο κύμα<br />
το παραμύθι αγκαλιά σα φυλαχτό στα χέρια της να το κρατά   ~~~<br />
<br />
05/03/08 time:4:10-5:44<br />
**PANTA SMILE**<br />
<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2008</td><td valign=top></td></table><br />