Τα μαλλια σου

Δημιουργός: ΓιΟΥΛΗ_Τ, γιουλη τσαμαλ

Ταξιδευω' ως το βραδακι θα 'χω φτασει... Τα τζαμια τα χτυπα βροχη' με μανιασμενη απαντοχη χυνεται' Στο κλειστο παραθυρο (μας)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καποτε σε θαυμαζα Πολυ πριν σου φωναξει ο δρομος
Και γι' αντικρυ κινησεις Το χερι σου χρονους να δωσει
Στης ξερακιανης γραιας πλατη Τ' οδοστρωμα ιδροκοπουσε
Πασχιζε να κρατηθει Ενα νεο στρωμα πισσας μολις ειχε πεσει
Τα μολυβενια ποδια σου βυθιζονταν Στεγνωσαν μαζι της
Ο κακοηθης ογκος πετρωσε την οψη σου Γινηκες κατραμι
Καταμεσης της διαβασης Μον' τα μαλλια σου αντισταθηκαν
Ασπρισαν με μιας Και προσκυνησαν
Ασπαζομενα τη μοιρα τους Σχωρεσαν την ανημπορια σου
Κι οι ποροι τους δε κλεισαν Και κεινα ολο μακραιναν
Με το χρονο να πηγαινοερχεται Με τις στιγμες του να κοντοστεκονται
Καθε που σ' ανταμωνουν Κι ας μενει ο σηματοδοτης σου σβηστος
Ποτε σου δε ξερανες Σε σιχαθηκα
Σ' εφτυσα κι εγω Μα τα μαλλια σου τα λατρευω ακομη
Συχνα πηγαινω και λυνω τους κομπους τους Με υπομονη
Το πονο τους μη κι εγω προκαλεσω Καπως μαζι τους να παρηγορηθω
Η γραια αντικρυ ακοιμητη στεκει Ορθη περιμενει
Τα μαλλια σου να τη φτασουν Μαζι να μπλεχτουν γερα
Και σενα απ' το χειλος Του απολιθωμενου να αποσπασουν κητους
Θα 'χει παυσει κι ο βρυχηθμος της βροχης
[I]Δικος τους εισαι[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2008