Παλιός εαυτός

Δημιουργός: tom ps

Την πιο παλιά μου αφορμή ύπαρξη τη λένε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανένταχτα άστρα πριν δούνε λιμάνι,
χίμαιρες άγνωστες που δεν κυνηγιούνται,
το στοίχημα κερδήθηκε,γι' αυτό βγήκε φιρμάνι,
το στοίχημα κερδήθηκε,τα μάτια απαρνιούνται.

Πριν φύγω απ' το αίμα μου,απ' το ρόδινο φιλί μου,
χλομά πανιά ανοίχτηκαν,χλομοί,θολοί στρατώνες,
το ρόλο μου υποδήθηκαν οι νέες λεγεώνες
κι εγώ μαράθηκα πολύ χάνοντας τη φωνή μου.

Κάτι να σου πω δε βρήκα,
ήταν η ζωή μια κλίκα,
κάπου να ξεχάσω βγήκα,
τον χαμένο μου εαυτό δε βρήκα.

Περαστικός στη στάση του λεωφορείου,
φύγαν οι φίλοι με συνενοχή στ' αστέρια,
πια ξεχασμένος κι απ΄τη νοσταλγία του σχολείου,
ήπια κι έγινα των άλλων τα δυο χέρια.

Κάτι να σου πω δε βρήκα,
είναι η ζωή μια κλίκα,
κάπου να ξεχάσω βγήκα,
τον παλιό μου εαυτό δε βρήκα.

Μετρημένα θύματα τα αινίγματα που καίνε,
ίσα-ίσα η αίσθηση μ'έφερε εδώ πέρα,
την πιο παλιά μου αφορμή ύπαρξη τη λένε,
την πιο παλιά μου αφορμή την έπνιξε η μέρα.

Κάτι να σου πω δε βρήκα,
θα'ναι η ζωή μια κλίκα,
κάπου να ξεχάσω βγήκα,
τον παλιό μου εαυτό σκοτωμένο βρήκα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2008