Καγιάμ

Δημιουργός: annaΤi, Αννα... (όχι του mw...)

Λίνα, δικό σου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο δερβίσης, ο Καγιάμ, ο αστρονόμος,
τη Σαχάρα διάβαινε πάντοτε μόνος,
Οδηγό του είχε την καρδιά του,
τα αστέρια, το κρασί και την χαρά του

μα σαν περπάταγε στην αμμουδιά του
πάντοτε λεν, πως έσβηνε τα βήματά του…

Στις χουρμαδιές ξαπόσταινε για λίγο
κι απ’ τις πηγές κοίταζε τον ήλιο.
Δροσιά τον πότιζαν τα όνειρά του
τα φύλλα, τα καρδιό-φυλλά του

μα σαν περπάταγε στην αμμουδιά του,
πάντοτε λεν, πως έσβηνε τα βήματά του…

Τις νύχτες τραγούδια έστελνε στο χρόνο
να τον μεθά, στον κόσμο να μην φέρνει πόνο
Γλυκά νανούριζε τη γεύση απ’ την πίκρα
σαν έλεγε «το νου σου, έρχεται ψύχρα»

μα σαν περπάταγε στην αμμουδιά του
πάντοτε λεν, πως έσβηνε τα βήματά του….

Κι έτσι πορεύτηκε αιώνες, χρόνια
στης Ανατολής τα κανελιά αλώνια
ώσπου ασπρίσαν τα σγουρά μαλλιά του
και ξανάνιωσε η γλύκα στην καρδιά του

μα σαν περπάταγε στη αμμουδιά του
πάντοτε λεν, πως έσβηνε τα βήματά του….

Ο δερβίσης, ο Καγιάμ, ο αστρονόμος
αυτός που πάντα σεργιανούσε μόνος
Άφεση πήρε από τον μέγα Αλλάχ σου
κι άσπρη καμήλα έγινε στην ερημιά του

μα σαν περπάταγε στην αμμουδιά σου
πάντοτε λεν, πως έσβηνε τα βήματά του,
με τη ματιά του…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-03-2008