Nερό και χώμα

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ’ αρχαίο βράχο πάτησα να δω όσα περάσαν’
παιδιά αφιλόξενης φυλής μ’ ανίερη ανάσα
λάσπη θεού μας κύκλωσε, νερό και χώμα
αργά η σιωπή σου έγινε λέξη στο στόμα.

Βήμα ζητάς να λυτρωθείς, στιγμή να κλάψεις
γέλασες και προσπέρασες δυό άστρων λάμψεις
διώχνει τα σύννεφα ο νοτιάς μη σε κοιμίσουν
δυο άγγελοι σε ζύγωσαν θα σ’ οδηγήσουν.

Σχήμα δεν έχει ο ουρανός μα πλησιάζει
σφαίρες και σύμπαντα εντός εξουσιάζει
χρώμα δεν έχει το φιλί, το αίμα βάφει
μες την ψυχή σ’ αντάμωσα σ’ άγνωστα βάθη.

Ιερή η ανάσα του θεού αργά μας φθάνει
το μυστικό μες την πνοή δε μας τρομάζει
στον ύμνο που θυμήθηκες ίσως του μοιάσεις
σαν είδωλο μ’ αρνήθηκες για να με φτάσεις.

Χρώμα ζητά κι η χαραυγή έρωτα νά 'βρει
της Αφροδίτης ζωγραφιά, άγγιγμα να 'χει
καράβι έμοιασε η ζωή με ρότα ονείρου
ο αποσπερίτης γέννησε προσκυνητές του απείρου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2008