Λίγο πριν το τέλος

Δημιουργός: Joni Black

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσο λυπάμαι που δεν θα μπορέσω
ποτέ πια ξανά να περπατήσω στους δρόμους.
Να μιλήσω στον κόσμο όπως μόνο εγώ ξέρω
κι όπως μόνο η καρδιά μου μ’ έχει μάθει ως εδώ.

Να μυρίσω στη γλάστρα γιασεμί λατρεμένο
κι ένα κόμπο δεμένο να φυλάω στο λαιμό.

Πόσο με θλίβει που δεν έχω προλάβει
το βιβλίο να γεμίσω της ζωής με τραγούδια.
Που οι δείκτες του χρόνου με πετύχαν πεσμένο
σ’ ένα άσπρο κρεβάτι με σεντόνι λινό.

Με τρομάζουν κι οι άσπρες φορεσιές των αγγέλων
που φροντίσαν το μέλλον να τελειώνει εδώ.

Πόσο χαίρομαι, όμως, που ξοπίσω μου αφήνω
τα φτηνά σας αστεία και τις τρύπιες κουβέντες.
Που τα βέλη σας τώρα, στο κενό σαν θα πέφτουν,
με θανάτου φαρμάκι πάνω σας θα γυρνούν.

Θα’ν’ οι μοίρες σας τώρα απ’ το μίσος λιωμένες
κι οι ζωές σας καμένες πάνω σας θα κολλούν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-03-2008