Τρωγλοδυτες

Δημιουργός: Aris4, χωρις το 4

στα σταυροδρομια.. που στριψαμε ενα κερμα, και πηραμε λαθος κατευθυνση ..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο σκοτεινο μου το βασιλειο
εδω που αρρωστια κατοικει
δεν θα βρεις ζεστη ουτε ηλιο
μα μια καταρα που καραδοκει .

Εδω δεν εχει σε κανενα να μιλησεις
και δεν βοηθαει να ξεδιπλωνεις την καρδια
εδω ειναι τοπος για συντριμμια κι αναμνησεις
και για σκαρια που δεν αντεξαν στα βαθια .

Στο φθισικο μου το βασιλειο
εστω κι αν θελεις , κι αν μπορεις
θυμησου με οπως ημουνα
ποτε μην ερθεις να με βρεις .

Θα ερθω εγω, Πρωτομαγια
που ντυνομαι ανθρωπος, και βγαινω απ’ τη σπηλια
γιατι θυμαμαι πως μου λειπουν τα λουλουδια
και εχω αναγκη να σε δω ... απο μακρια .

Να δεις που εμαθα πολλα να μη ζηταω
ενα τραγουδι απ ‘ τα πουλια μου φτανει
μονο να εχει στο ρεφρεν το “ σ’ αγαπαω “
ειν’ αρκετο να βγει η καρδια μου στο σεργιανι .

Και τα μεσανυχτα ο ηχος της καμπανας
στο δρομο θα με βρει του γυρισμου
μα θα ‘μαι εδω ξανα πρωτη του Μαη
σ’ αυτο το αγνωστο για σενα ραντεβου .

Μη με ρωτας για το χαμογελο στα χειλη
ειναι παραξενα γλυκεια η προσμονη ,
σε γαληνευει στην πιο αγρια τρικυμια .
Ενας χρονος παρα μια ,
εχω μαθει πως να κανω υπομονη .
………….
………

Μα τωρα , πισω στο καθηκον
οι υπηκοοι μου φανερα αδημονουν
φορω το μαυρο μου το στεμμα
κι οι κολασμενοι ευλαβικα με προσκυνουν ......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2008