Στους κλέφτες της χαράς…

Δημιουργός: simela, ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ ΜΕΛΙΝΑ

Πονάει πιότερο θαρρώ το χτύπημα από φίλο/τον ώμο όταν σε χτύπαγε θυμάσαι κι απορείς/σε ποιά ψυχής χαλάσματα έκρυβε τέτοιο ζήλο/έπεσες και δε σού' δωσε χέρι να σηκωθείς........!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα μείνω εδώ γονυκλινής μπρος στα σκαλιά του Άδη
με τις παλάμες ανοιχτές τον ουρανό να βλέπουν
τα σήμαντρα θ ’ανακαλώ και θα’ ναι αυτό το χάδι
από φρονήματα ψυχής που οράματα τα διέπουν.

Θ’ αναπολώ, θα κρύβομαι κι όταν ρωτούν θα παύω
μην ξεστομίσω την ευχή που η κάτω γης πατάει
κάλλιο μ’ ανθρώπων βάσανα εγώ να μεταλάβω
παρά να εξομολογηθώ για πού η ζωή με πάει.

Κρυφή θέλουν απάντηση να πάρουν από με
χατίρι που τους χάλασα κι έταξα στην κατάρα
όσο κρατάει ο καπνός σε Τούρκων ναργιλέ
τόσο να ζουν οι άνθρωποι που φέρνουν την αντάρα.

Στους δολερούς και μισητούς που τρέφουν τη χαρά τους
με πόνο των γειτόνων, δεν θ’ απολογηθώ
να εξοστρακίζουν τις χαρές είναι δικαίωμά τους
αρκεί να μη ζυγώνουνε αυτές που καρτερώ.

Χαρές, ψυχής μου λάφυρα, μην πέσετε μπροστά τους
γιομάτο το τραπέζι τους μ’ αυτοί εδώ κοιτούν
μην τύχει κι ένα ψίχουλο δεν μπει μεσ’ την μπουκιά τους
καραδοκούν τα χέρια τους ν’ αρπάξουν ό,τι βρουν.

Άπληστοι και αχόρταγοι Θεός δε σας κοιτάζει
προς Τάρταρα σας δείχνουνε βελάκι για το δρόμο
κι αν λίγη πείνα νιώσετε, εκεί να μην σας νοιάζει
ο πόνος τρέφει άνθρωπο που χαίρεται με πόνο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2008