Στιγμή χαμένη

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Σ’ απόμακρη ακρογιαλιά
άμμος δοσμένη στο βοριά
γέρνουν, θροΐζουν για ν’ ακούς
κέδροι που γύρεψε ο νους.

Σε αγκαλιές αιώνιες
γέρνουν κι οι ερωτευμένοι
διασταυρώνονται οι ματιές
κι είναι η στιγμή χαμένη.

Αμμόλοφοι στα αόρατα
τους κύκλους συγχωνεύουν
προσκυνητές προσπέρασαν
τ’ ανόμοια ανιχνεύουν.

Μοιάζει ανυπότακτη η καρδιά
μ’ αναζητάει τροχιά
αιώνια να υποταχτεί
να μείνει μαγεμένη.

Θέλεις να σπάσεις τη σιωπή
λέξεις να ψιθυρίσεις
το κύμα έσπασε πιο κει
εσύ δε θα μιλήσεις.

Είναι η σιωπή του έρωτα
δρόμος και ουρανός
είναι η στιγμή που χάθηκε
δικός μας γυρισμός.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2008