Σε μυρωδιά Μυρτιάς

Δημιουργός: Συννεφόκαμα, Αμακόφεννυς

Ανοιξιάτικο(ς) πλί(ν)θος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άφωνο θα σταθεί το πλήθος
μπροστά στους καινούριους τρελλούς.
Αυτούς που ποτισμένοι
με την ίδια παλιά τρέλλα, ΑΓΑΠΗ θα φωνάξουν.

Άφωνοι θα σταθούν, χωρίς πρόχειρη απάντηση
δικολάβοι, τεχνοκράτες
καραγκιοζάκια πολιτικάντηδες, τιθασευτές των όχλων
επώνυμοι με επώνυμο, ανώνυμοι με επώνυμο
εισοδηματίες, προσηλυτιστές, μεροκαματιάρηδες
φιλόσοφοι, ιεράρχες.

Μια μυρτιά θα χαρίσει πέντε σέπαλα και πέντε πέταλα λευκά της στους τρελλούς.
Στεφάνι λειψό για την επικείμενη θυσία τους.
Αυτοί θα τρίψουν με τα στεφάνια τους, βυθιζόμενη Αφροδίτη.
Σε τελευταίο χορό, θα την ακολουθήσουν, μέσα στην θάλασσα του άφωνου πλήθους.

Φωνάζοντας ΑΓΑΠΗ.
Ματώνοντας ΑΓΑΠΗ.

Το πλήθος, θα ψάξει τα λεξικά του.
Για λίγο.
Τίποτα δεν θα βρεί στις πυκνογραμμένες σελίδες.

Αλλαλάζοντας -πλέον- θα παρακολουθήσουν
την αγαπημένη τους σαπουνόπερα.
Το βράδυ -σε καλό τραπέζι- θα λικνιστούν
σε ήχους αποφλοιωμένου μπουζουκιού -κάπου στην παραλιακή-.
Το επόμενο πρωί, θα πάνε λίγο αργοπορημένοι
-βρίζοντας για το κυκλοφοριακό- στις δουλειές τους.

Μέσα στην θάλασσα, αλλαλάζωντος πλήθους.

Τα καλοκαίρια στις ρεματιές της Μάνης
οι μυρτιές θα τρίβουν τα φύλλα τους σε αρχαίες πέτρες
ύστατο φόρο τιμής, στους πνιγμένους τρελλούς.

Μυρώνοντας ΑΓΑΠΗ.
Πεθαίνοντας ΑΓΑΠΗ.

Κανείς δεν θα είναι εκεί για να φωνάξει.
Ξεχασμένη λέξη.

Σε μυρωδιές μυρτιάς, θα ζούνε μόνο οι τρελλοί...
Σε πέντε σέπαλα και πέντε πέταλα λευκά, οι αγαπημένοι.

Σε ξεχασμένη λέξη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2008