Ατιτλο

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το χωράφι εκείνο που ξαφνιάστηκε
Οταν ξεθηκαρώθη μιαν αυγή
Η λόγχη ολόχλωρη του βλασταριού του πρώτου
Πράσινη θάλασσα θα γίνει,θα ξανθήνει
Θα γίνει χρυσαφένια και θ’αστράψουνε
Του θερισμού τα μισοφέγγαρα στα στήθια του
Εκεινος που γεννήθηκε μια μέρα
Θα γίνει άντρας και θα πάρει μες στα χέρια του
Ζυμάρι τη ζωή του να την πλάσει
Ζυμάρι τη ζωή του κόσμου ολάκερου
Κείνος ο κήπος που μια μέρα εστολίστηκε
Μ’ένα τριαντάφυλλο μονάχο
Θε να γιομίσει την ποδιά,την αγκαλιά
Τους ώμους ,τα μαλλιά ,τις απαλάμες της
Μ’αμέτρητα λουλουδια μοσχομύριστα.
Κι η φρεγάδα ,εκεινη η μεγάλη η φρεγάδα
Οπου ξεκίνησε μια μέρα ολοφτέρουγη
Θα τον περάσει το μεγάλο ωκεανό
Οι ανέμοι θα την πάρουνε καλόγνωμοι
Το κύμα θα την σπρώξει με τα χέρια του
Οπου θα γίνουν χάϊδεμα για κείνη
Και κάποια μέρα θε να φτάσει στο λιμάνι της.
Εκεί στο μώλο τον καθάριο,τον ηλιόλουστο
Πιασμένες απ’το χέρι θα με προσμένουνε
Γελούμενες να με καλωσορίσουν
Οι δυό μαζί συντρόφισσες σε μια μορφή
Η Ευτυχιά που θα φέρνει μέγα κάνιστρο
Ψωμί γιομάτο και λουλούδια και τραγούδια
Η Αγάπη που θα φέρνει τα ωραία μάτια της
Γιομάτα φώς κι ονείρατα κι αγάπη

Απ’το φτωχό και ταπεινό του κάμπου μου χορτάρι
Ως τα ψηλά της τα βουνά κι ως τα πυκνά της δάσα
Η ζωή μου όλη στα χέρια σου,κάθε του νού της χάρη
Κάθε του κόρφου της παλμός και κάθε της ανάσα

Στα χέρια σου η καθεμιά της ύπαρξης μου στάλα
Καθε στιγμή του καθενός μερόνυχτου μου γύρου
Τα πιο μικρά στα χέρια σου μα και τα πιο μεγάλα
Απ’το νερο που πίνω ως τα φτερά του ονείρου

Στα χέρια σου τα δυνατά που ως χέρια ειναι τ’αέρα
Κι είναι οπως μάνας ήσυχη και προφυλάχτρα αγκάλη
Τη ζωή μου απιθώνω......κι απο την μπόρα πέρα
Περάσε την σε πιο καλό φέρε την ακρογιάλι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-03-2008