Μη με σκεφτείς

Δημιουργός: poetryf

Πήρες στα χέρια τη ζωή σου..την έκοψες σαν μαργαρίτα...Κι έπειτα είχες την απαίτηση να σου λύσει το δίλημμα. Δεν φτάνει που τη σκότωσες...περίμενες κιόλας να σ’αγαπά;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][color=purple] Μη με σκεφτείς
όταν στο γυάλινο ημιθόλο της ζωής
ανακαλύψεις την αλήθεια να κοιμάται
κάτου απ’της μοίρας σου τον ίσκιο, αυτοεξόριστη.
Να μ’αρνηθείς,
Δεν με αγάπησες στιγμή όπως κι εκείνην.

Μη με σκεφτείς
όταν τα ροδά χίλιων κήπων θα επιστρέφουν
με’σε ενός μόνο δειλινού το ηλιοβασίλεμα
με’σε ενός μόνο μωβ Θεού τις προσταγές
Να με ξεβάψεις
όπως θησαύριζες το χρώμά μου παλιά
και με τη λάμψη του εγυάλιζες τ’αστέρια
όπως με ξέβαψες εκείνη τη βραδιά
φτωχή εικόνα που της ξέμεινε η μιζέρια.

Μη με σκεφτείς
την ώρα εκείνη που θα ανθίζουν οι ανάσες
μη με μυρίσεις,
το άρωμα μου μη θελήσεις μια στιγμή.
Δεν είμαι εγώ για μιας στιγμής τις αυταπάτες.

Μη με σκεφτείς
όταν κοιτάξεις μ’αγωνία την καμπύλη
αυτού του άλλοτε ολόϊσιου ουρανού
Τόξο ουράνιο δεν ντύνομαι άλλο πια, μήτε για εσένα
μήτε το φάσμά μου προδίδω σε ματιές.
Μόνο σε σκέψεις, ψιλαφίσματα και αγάπες.

Μη με σκεφτείς
την ώρα εκείνη που το κόκκινο θα πέφτει
πάνω σε νέες γης κρυψώνες, μυστικές
το θαλερό μου μυστικό μη μαρτυρήσεις
Μόνη θα πέφτω στα σκεπάσματα της λήθης
και θα ξυπνώ μέσα στης μνήμης τον καημό.

Μη με σκεφτείς
όταν αδειάσει μια φορά η αγκαλιά σου,
ψυχή δεν μου’μεινε να κλείνω τα κενά
Τα δυο φτερά μου τα καθήλωσες για χρόνια
Και των αγγέλων οι καρδιές πάντα διψούν
Διψούν για ελπίδας περπατήματα, γενναία.
Κι όταν ξυπόλητοι στις φλόγες περπατούν
Στα αποκαϊδια παρατούν τις προσευχές τους.

Μη με σκεφτείς
τώρα που άναψε του πόθου το καμίνι,
όχι.. μην έρθεις
τώρα που καίνε οι προσμονές
βήμα μην κάνεις.
Μπορεί το δρόμο να σημάδευα για να’ρθεις
μα δεν την θέλω πια του οίκτου τη φωνή.
Κι ας λεν τα χνάρια μου πως κάπου εκεί υπάρχεις
δεν θα σε σκέφτομαι, μην τύχει και φανείς...



[align=right]18/3/08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-03-2008