Η ελεγεία της άμμου

Δημιουργός: Maria Olsen, Μαρία

Αφιερωμένο στην Α.Ε. ΕΠΕ που με μαθε μια καινούρια λέξη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ούτε ένας παφλασμός στην επιφάνεια της λίμνης
περπατώ σε όχθες αρχαίες και χαμένες στους αιώνες
το ψύχος κρυμμένο στις καλαμιές τρίβει τα χέρια του
τα πρόσωπα από γυαλί ξανάγιναν άμμος κι έσβησαν

Ο άνεμος γύρισε απ’ το ταξίδι του και έφερε ψιχάλες
σαν ώριμο μητρικό γάλα ποτίζουν τη νεκρή άμμο
ξυπόλητη πατώ πάνω σε ένα πρόσωπο μισολιωμένο
μου κόβει την πατούσα και μου λύνει τον κόμπο των δακρύων

Η άμμος θρέφεται το ίδιο μάταια τώρα κι απ’ το αίμα μου
και απ’ το δάκρυ που οι πηγές του άνοιξαν για λίγο
ένας χρόνος ουρλιάζει σαν δέκα σε τούτες τις κουφές ακτές
κι ούτε ένας παφλασμός στην επιφάνεια της λίμνης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-03-2008