Νο 234

Δημιουργός: Κυανομέλας Πάγος

Απλά αδυνατώ να βάλω τίτλους, δεν μου ταιριάζει ποτέ και κανένας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια γερόντισσα μέσα στο σπίτι της, έμενε μόνη. Ήταν αραιοκατοικημένο το χωριό, μα κάτι το έκανε να έχει το, πιό όμορφο ηλιοβασίλεμα. Κόσμος πολύς από κάθε γωνιά του κόσμου, προσέτρεχε στο χωριό γι αυτό το ηλιοβασίλεμα, μέσα στις πλαγιές που καταλήγουν στη θάλασσα. Η γερόντισσα τους έβλεπε μα ένιωθε πως δεν την αφορούν, και μιας και το σπίτι της ήταν κάπως απόκεντρο, δεν χρειαζόταν να τους μιλάει παραμόνο σπάνια. Μια μέρα δύο νεαροί τουρίστες, ένα ζευγάρι, καθώς περνούσαν από ο μονοπάτι για να πάνε στην πλατεία να δούν το ηλιοβασίλεμα, πέρασαν έξω από το σπίτι της. Ο ήλιος είχε χαμηλώσει πολύ κι έριχνε ένα ροδαλλό-πορτοκαλί φώς παντού. Τότε είδαν τη γερόντισσα να στέκεται στο παράθυρο και με ένα χαμόγελο σαν να κατανοεί μόνη αυτή ένα τεράστιο μα και χαζό λάθος, την άκουσαν να λέει "...κι ύστερα σου μιλούν οι παπάδες για εσπερινό!"

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-03-2008