Αέρας, γη, ταξίδι μου και πτώση

Δημιουργός: Γιώργος_Ευθυμίου

Μερικές φορές κάποιοι φεύγουν από κοντά μας, και τότε καταλαβαίνουμε το βάρος τους απάνω στη ζωή μας. Και περισσότερο θυμώνουμε και πονάμε με τον εαυτό μας όταν συνηδειτοποιούμε το βάρος των δικών μας ευθυνών... Αφιερωμένο για όσους νιώθουν κάπως έτσι!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ψυχή μου είναι πουλί που αδέσποτο γυρνάει
στην αγκαλιά των ουρανών κέρμα στριφογυρνάει,
ακροβατώντας στη στιγμή κάθε μου όψη,
όνειρα να ιχνηλατώ στης πανσέληνου την κόψη.

Μα είσαι 'συ των πάντων νόημα και ουσία,
δεν ξέρω ειλικρινά μέχρι ποιά θα έφτανα θυσία.
Λόγια δεν έχω για να πω, να στο εκφράσω,
μόνο φοβάμαι μην ξημερώσει και σε χάσω.

Αέρας, γη, ταξίδι μου και πτώση
μονάχα εσύ όλα όσα έχω νιώσει.
Νέκταρ θεϊκό η ψηχή σου και αμβροσία,
πως στην καρδιά μας ρίζωσε αγάπης ανοσία;

Να περιπαλνιόμουν νοερά στων θέλω μου την χώρα
κάθε τους λέξη και μορφή μετέωρη αιώρα.
Είμαι κορώνα γράμματα δεν ξέρω τι θα φέρω,
μόνο ξέρω που έφυγες και πάντα θα υποφέρω.

Έφεξε πληγή και άιμα πότισε χώμα
μπήκε η καρδιά μου σ' άλλο σώμα.
Απ' τις στάχτες να γεννηθώ, απ' το ναυάγειο
και στην αλλοτινή αγάπη μας να έβρω εδώ απάγγειο.

Αέρα γη ταξίδι μου και πτώση
μονάχα εσύ όλα όσα έχω νιώσει.
Αγάπης μνήμη αδυνατώ να σβήσω,
τα μάγια σου από το χθες αιώνια θ' αφήσω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2008