Οι κυνηγοί του κόσμου

Δημιουργός: prophet, Χρίστος Ζαντής

Πολιτικό.. όποιος κατάλαβε κατάλαβε.. όποιος δεν κατάλαβε, ρωτάει ελεύθερα..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παραμονεύει..
Σε πανηψύλων
δέντρων φυλλωσιές..

Χαμένος κυνηγός,
γυρεύει θήραμα
για να επιβιώσει..

Μικρά πουλιά
και τρωκτικά
πηγαίνετε κρυφτείτε..

Πεινάει,
δε θα διστάσει
να σκοτώσει..

Το ζώο
μέσα του
ξυπνάει ξανά..

Δε θέλει
να σκοτώσει,
όμως πρέπει..

Η φύση
δολοφόνο
τον προστάζει να γενεί..

Πετάει
στον αέρα..
Το Θάνατο κράζει..

Γυρεύει
να βρει
να σκοτώσει..

Δίχως μίσος..
Χωρίς κακία
και αισθήματα..

Ανάγκη
το κενό
να γεμίσει..

Τίποτα
δε μένει
παρά η σφαγή..

Η θυσία,
το ιερό μέσο
της οδύνης..

Και γυρνάει
μοναχός,
κι αναζητεί..

Κι όταν βρεθεί
είναι σίγουρος
ο χαμός..

Κι όταν βρεθεί,
μαύρα φοράνε
μάνες και γιαγιάδες..

Αυτό
όταν γίνεται
από ανάγκη..

Κι αν σκοτώνει
για να τον βλέπουν,
να νιώθει δυνατός..

Όταν το θύμα
δεν είναι
παρά αριθμός..

Όταν το θύμα
σφαγιάζεται
για το κυνήγι..

Για σπορ
ή
για να νιώσει το γόητρο..

Και το θήραμα
γίνεται μηδενικό
στο μαύρο βωμό..

Το μαύρο βωμό
που κινεί
τον κόσμο..

Όλα
στα χέρια
του μεγάλου κυνηγού..

Ποιος ζει
και ποιος πεθαίνει
στα χέρια του..

Αν πεινάτε
ή μεθάτε
στα χέρια του..

Τα νήματα
της ύπαρξης
στα χέρια του..

Φτάνει
αυτός να θέλει
και να του συμφέρει..

Αλλιώς
μαύρη
η μοίρα σας θα'ναι..

Θα πνιγείτε
κι εσείς
στο μαύρο κρασί..

Τα άλλα ζώα
δε θα κλάψουν
το χαμό σας..

Οι μανάδες
μαύρα
δε θα φορέσουν..

Οι μανάδες,
ντυμένες στα λευκά
θα κυνηγήσουν..

Το νέο θήραμα..
Τον παλιό βασιλιά..
Τον μεγάλο υπηρέτη
του μαύρου κακού..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2004