Έφυγα μόνος

Δημιουργός: esxatos, παντελεημων

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βυθίζω τα δάκτυλα σε μαλλιά ανάκατα
με το βλέμμα χαμένο να ψάχνει στα άδυτα
τι θέλει να βρει δεν ξέρει να πει.

Κλείνω τα μάτια ίσως κάτι να δω
ψάχνω παντού μα τάχω χαμένα
λιμάνι η πέλαγος θέλω να βρω;

Έρχονται σφήνες οι σκέψεις σειρήνες
αντίπερα βλέπω το άλλο μου εγώ,
δύναμη θέλω μα που να τη βρω.

Πρόσφυγας ψάχνω πατρίδας στοργή
δρόμοι μπροστά μου ανοίγονται πολλοί
θα πάρω τον έναν κι όπου θα βγεί.

Ακούω φωνή γλυκιά, δυνατή
να λέει σε τόνο βαρύ κι αυστηρό.
Πρόσεχε απρόσεχτε, πυρώνει το Θείο
και κοστίζει πολλά, πάρα πολλά η αρετή

Βλέπω μακριά μου ένα φως που τυφλώνει
φόβος, χαρά, ολόφωτα λιβάδια
μα βλέπω και μαύρα υγρά κρύα κελιά

Τώρα φοβάμαι, ολούθε μου μαύρες σκιές τριγυρνούν
μα τι είναι αυτό που στο λαιμό μου δένουν
και ποιοι είναι αυτοί που βίαια με τραβούν;

Κορμί είχα αφημένο σε πάθη γροθιές,
έβαλα Αυτόν σε Προκρούστη κρεβάτι
Τον έκοβα όσο … σε μένα να μοιάζει
Δεν είδα τον θάνατο που έριχνε κρυφές τις ματιές.

Με ζύγισαν, με μέτρησαν, βαριές οι ευθύνες
στοιχειώνουν οι λέξεις σε χείλη που καίνε
θέλουν δροσιά μα στέρεψαν της σκέψης οι λίμνες.

Αλήθεια και ψέμα, τώρα παγώνει το αίμα,
βλέπω από ψηλά της ζωής μου το πτώμα,
έλεγα μήπως καιρό έχω ακόμα …

μα … άσκοπα ξόδεψα το κάθε λεπτό
δεν πρόλαβα ούτε μια τζούρα τελευταία
και το τσιγάρο στα δάκτυλα, μόνο του, έσβησε κι αυτό

Μωρός και επαρμένος, έφυγα μόνος
και τώρα ζητάω την ελεημοσύνη του καθενός

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-03-2008