η ημερα της μνημης

Δημιουργός: iptamenos_gatos, Ιωαννης Χριστοπουλος

μικρη καντατα για τον αδερφου μου, που δεν τον γνωρισα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

το ποιο δυσκολο πραγμα
ειναι να περναει η μνημη
απο την ζωη στον θανατο
κι εκει που αναβες ενα κερι
υπερ αναπαυσεως
τωρα να αναβεις δυο
και την ωρα της προσευχης
να λες μνησθητι κυριε της ψυχης....

αραγε πως να ησουν
εσυ;
πως να εμοιαζες;
μικρε μου ερωτικε
υακινθε
γεννημενος την
στιγμη της ανατολης;
πως να ηταν
τα ματια σου
καθως τραβουσες
για την δυση
στον αδυτο ηλιο;

δεν αντεχω την σιωπη
του ανεμου
οσο σε θυμαμαι
γιατι
το δικο σου
δεντρο στην αυλη,
εκεινο που φυτεψε
ο παππους Γερασιμος
οταν γεννηθηκες,
δεν μιλαει
και νοιωθω πως
με ξεχασες

η μνημη
μοιαζει με ενα αστρολουλουδο
φυτεμενο
μεταξυ του αλφα κενταυρου
και της γης
που το ποτιζει
μια βροχη απο αστερια
κι οταν πεσει
η νυχτα
το φως του
λαμπρινει
τις εσχατιες του γαλαξια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2008