Δεκατρεις Σκεψεις

Δημιουργός: γλυκός νοέμβρης, φωτεινή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τα φτερά του θανάτου κιότεψες,
λιπόψυχος στην έρημο.
Ερήμην αποφάσισες για τη ζωή μου
τι θ’ απογίνω.
Λαχτάρησες τη σκιερή μορφή της όασης
που έπλασες
μες το υποσυνείδητό σου.

Άλλαξες την κατεύθυνση του ανέμου….
Ακριβοθώρητες οι αποστάσεις
κι ο έρωτας στενάζει
κάτω από τη μισερή πραγματικότητα.

Πόσο ακριβά άραγε πληρώνεται το όνειρο
πόσο άραγε θα ζεις μέσα σε ψευδαισθήσεις.

Δε θέλω να πω τίποτα…
μένω ζωντανός μόνο για σένα.
Ακόμα κι οι τρελοί θέλουν να τους ρωτάς.

Παλινδρομείς στα υπόβαθρα της σκέψης
και διχάζεσαι.
Πλάθεις την Εύα σου απ’ την αρχή,
ξαναγεννιέται το αμάρτημα,
μόνο που αυτή τη φορά
ο όφις είναι μέσα μας αμείλικτος.

Περιττεύουν τα λόγια.
Θέλω πάντα να ρωτήσω,
μα δεν ξέρω αν θα πάρω απάντηση.

Γιατί η πραγματικότητα
δεν είναι ποιητική
κάτι ξέρανε οι μεγάλοι στίχοι
και δραπέτευσαν.

Μικρός δραπέτης κι εγώ….
τούτες τις ώρες,
σε γκριζογάλαζο σύννεφο νικοτίνης,
τακτοποιώ την έρμη περηφάνεια μου
χωρίς λογισμό
και προκατάληψη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2008