Εξομολογηση

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ’ αγάπησα γιατί ήτανε τα χέρια σου και σένα
Σαν τα δικά μου απ’ τη δουλειά σκληρά και ματωμένα

Γιατί και σε στο μέτωπο η ρυτίδα
Μια καταδίκη της ζωής έγραφε με πύρινη σφραγίδα

Γιατί η ψυχή σου ήταν ελαφριά κι ήταν καθάρια τόσο
Σαν το ανοιξιάτικο το πρωινό και τόση είχε δρόσο

Γιατί έχεις μια καρδιά όλο φωτιά γεμάτη
Κι έχεις το νου σου ξάστερο και λαγαρό το μάτι

Γιατί και συ ονειρεύτηκες τη νέα ζωή όπου τα μάτια
Τ’ ανθρώπου θα’ ναι φωτεινά και τα χείλη θα γελάσουν
Όπου θα γίνουνε ξανά γαλάζια τ’ ουρανού τα πλάτια
τα όνειρα θ' αναστηθούν και στη ζωή μέσα να λάμψουν

Γιατί και σένα τα όνειρα δεν μείνανε όνειρα και μόνο
Και δε φοβήθης η ζωή την ηρεμία τους μην ταράξει
Του αγώνα του καθημερινού δέχτης τον κόπο και τον πόνο
Κι εντος σου αδέρφωσες σφιχτά τη σκέψη με την πράξη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-03-2008