Ο Αντρας ο πολλά βαρυς

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Στο Μπουρμάς,το στιχοφίλο,φίλοι μου το αφιερώνω,γιατί τις στροφές οφείλω,σε στροφή του μία,μόνο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ΑΝΤΡΑΣ Ο ΠΟΛΛA ΒΑΡΥΣ

Γενήθηκε μία σταλιά.
Η μάνα του,ψωμί κι ελιά,
τίποτε,μην του λείψει.
Το μπούκωνε στο φαγητό.
-Αχ! Τι παιδάκι...τροφαντό.
[Κοιτάς,και,..νιώθεις θλίψη.]
--------------------
Μάγειρας,σε μαγέρικο.
Τ'αφεντικό του,γέρικο,
σαν τσίρος,-να μη σώσει,-
κι εκείνος,όλο στο φαί,
βουτάει εδώ,βουτάει εκεί,
και,έχει ξεχειλώσει.

Εσάς,να μή σας αφορά,
τους έλεγε,κάθε φορά.
Ηταν,μοναδική χαρά,
στο βίο του,τον άχαρο.
Γιά τα διακόσια,δυστυχώς,
εβάδιζε,ολοταχώς.
Μα, ένα βράδυ,ευτυχώς,
.. τον θέρισε,το ζάχαρο.

Κάπου, εκεί στην Καλλιθέα,
ένα μνήμα,δίχως θέα,
φαίνεται σκαμμένο,άρτι.
Τ' άνθ', αμάραντα,ακόμα,
όμως,κάτω απ'το χώμα,
τα σκουλήκια,κάνουν πάρτι.

Αν πρόσεχε,στο φαγητό,
να γίνει,γεύμα διαλεχτώ,
τώρα,δε θα 'χε φθάσει,
κι ο χάρος,για πολύ καιρό,
θ'αναζητούσε το νεκρό,
όπου, θα είχε χάσει.

Ποτέ,το μέγα πάθος του,
δεν πάλεψε, αντρίκια.
Και τώρα, ο αχόρταγος,
χορταίνει τα σκουλήκια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-03-2008