13 Ουρανια Εφημεριδα από το 2012 και μετά

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>13 Ουρανια Εφημεριδα από το 2012 και μετά</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>13 Ουρανια Εφημεριδα από το 2012 και μετά</b><p>Δημιουργός: uraniace, <i>Viviane</i><p><i> Προσεξε την υγεια σου, θα σε συνοδευψει ολη την ζωη σου.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Οι εικόνες πέρναγαν  πίσω από  τα κλειστά βλέφαρά μου, ταξίδευα ... <br />
Μια πυραμίδα υψώνονταν  μπροστά μου με περίπου εξήντα μέτρα ύψος,  αφιερωμένη  στο Θεό του ήλιου Τονατιοιχ  ..Μια άλλη πυραμίδα λίγο πιο μακριά  αφιερωμένη  στη θεά του φεγγαριού Μετζλι, αυτές οι  δύο πυραμίδες κατασκευασμένες από τους  Τεοτιουαχανους πού άσκησαν θρησκευτικές ιεροτελεστίες  για πρόσφορα στων Θεών τους. Τεοτιουαχαν: Ο τόπος που, οι άνθρωποι γίνονται Θεοί! Πράγματι, σύμφωνα με έναν μύθο, είναι η τοποθεσία οπού οι Θεοί συγκεντρώθηκαν   για να δημιουργήσουν μια καινούρια ζωή για τους ανθρώπους. Μια από τις πολλές θεότητες είπε .<br />
 Εδώ είναι η ιστορία  της δημιουργίας της πρωτεύουσας των  Ατζέκων  Τεοτιουαχαν . Οι Τεοτιουαχανοι  έχτισαν την πόλη τους και έζησαν εκεί πάντα χωρίς να δημιουργήσουν άλλες πόλεις. Αυτή η συνήθεια της πολεοδομίας έκανε την χώρα του Μεξικού  να διαιρεθεί σε πολλές .Κάθε   πόλη είχε  ένα διαφορετικό πολιτισμό…<br />
  Κετζαλκοατλ φίδι με φτερά, αυτό το όνομα σημαίνει κυριολεκτικά < QUETZAL > πουλί  φίδι με φτερά. Η αφοσίωση  σε αυτό το Θεό περιέλαβε μερικές φορές ανθρώπινες θυσίες, παρόλο που κάποιες παραδόσεις δηλώνουν ότι ο θεός αυτός δεν έβλεπε με καλό μάτι  αυτές τις πράξεις. Ήταν ένας ειρηνικός Θεός. Ήταν ο Θεός της καλλιέργειας και της ανοχής και επίσης ο Θεός των ανέμων. Τλαλοκ, ο Θεός της βροχής και της βλάστησης των  Ατζέκων. Το όνομά του σημαίνει αυτός που κάνει να κυλάει τα πράγματα. Χοτσιμιλκο ο Θεός της αγάπης για τους Ατζέκους. Υπήρξε ακόμη Τσεωροτλ, ο Θεός του  καλαμποκιού… <br />
Η είσοδος αυτών των πυραμίδων βρίσκονταν  στην κορυφή της κάθε πυραμίδας και μόνο οι ιερείς και οι μυημένοι είχαν το δικαίωμα να μπουν  εκεί μέσα. Έφθαναν εκεί μετά από μια κουραστική και άκαμπτη  άνοδο.    Εκεί, έτρωγαν ιεροί μανιτάρια και έπιναν την Αγαουασκα  που τους προκάλεσαν παραισθήσεις, οποίες  θεωρούσαν ότι ήταν  μηνύματα που τους απευθύνονταν οι θεότητες.<br />
Το Αγαουασκα είναι ένα ποτό που παραδοσιακά χρησιμοποιούν για να  μπούνε σε έκστασης με σκοπό να δει  κανείς οράματα ή σαν  θεραπευτικό εργαλείο και ισχυρός σύμμαχος για ένα πνευματικό καθαρισμό κατά τη διάρκεια  τελετουργικών Σαμανικων  θεραπειών…Αυτές οι  πυραμίδες δεν ήταν τάφοι αλλά  θρησκευτικοί ναοί. <br />
 Η φαντασία μέσα στο Όνειρο   μου συνέχισε  να δημιουργήσει εικόνες που τα χρώματα της τροπικής φύσης ήταν σε πλήρη αρμονία με τα χρώματα των ρούχων που φορούσαν οι ντόπιοι και το  μπλε χρώμα του ουρανού με  μια άπειρη ομορφιά τους χάιδευε με την αντανάκλαση του.  Το πράσινο, το μοβ, το πορτοκάλι και το κόκκινο  αναμίχθηκαν προσφέροντας στα μάτια της ψυχής μου  έναν πίνακα που μόνο οι θεότητες μπόρέσαν να είχαν ζωγραφίζει…<br />
 Τεζκατλιποκα τριπλή θεότητα, ψυχή  του κόσμου. Ουιτζιιλοποτσλι που έχει δώσει τους μεξικάνους την σκαλισμένη πέτρα το Ατλατλ. Μάλιστα για να τιμήσουν  αυτόν τον Θεό, είχαν κατασκευάσει το άγαλμά του με σπόρους  σιταριού βρεμένους με  το αίμα ενός παιδιού που είχαν θυσιάσει   ειδικά για τον θεό Ουιτζιιλοποτσλι .Ο Ουιτζιιλοποτσλι έχει πάνω στο  σώμα του  κίτρινες και μπλε λωρίδες, φτερά  κολιβρίου στο αριστερό του πόδι και ένα ραβδί υπό μορφή φίδι. Το όνομά του δείχνει ότι συνδέεται με  όλες τις ιεροτελεστίες του πολέμου και του θανάτου. Πράγματι το κολίβριο  συμβολίζει τις ψυχές  των νεκρών  πολεμιστών στην μάχη  και πιστεύουν ότι  συνοδεύει τον ήλιο  στην καθημερινή του πορεία Κατά τη διάρκεια  μιας πομπής στο βουνό Χουλιακαν  , θυσίασαν έναν κρατούμενο για να τιμήσουν το Θεό Παγαναλε, υπολοχαγό του Θεού Ουιτζιιλοποτσλι επίσης Θεός του πολέμου. <br />
Όταν η πομπή έφτανε στην κορυφή του βουνού, μέσα στη νύχτα, οι ιεροί  έβγαζαν  την καρδιά του θύματος και άναβαν  μια φωτιά. Έλεγαν  ότι εάν η φωτιά δεν άναβε, ο κόσμος, οι λαοί, ο ήλιος θα χάσουν για πάντα! Φοβεροί δαίμονες θα έρχονταν και θα έτρωγαν τους ανθρώπους ... <br />
Μου ήρθε στο μυαλό εκείνη  την στιγμή, η εικόνα του κώδικα Μαλιαμεκιανο, ένα μεξικάνικό χειρόγραφο του 16ου αιώνα, που δείχνει έναν ιερέα που θυσιάζει νέα αγόρια στους Θεούς του πολέμου. Αυτή η ζωγραφική με τα τόσα ζωντανά  χρώματά, που άπλωσε ένα σοφό καλλιτεχνικό χέρι, που  ήξερε να ακινητοποιήσει μέσα στην ανυπομονησία των αιώνων αυτή  την στιγμή οπού κυλάει τόση  ζωή και τόσα  δυνατά συναισθήματα. Οι ιερείς προσέφεραν στα θύματα τους η πιο εκλεκτική τροφή που υπήρξε και τους έδιναν  το όνομα του Θεού για τον οποίον τους  θυσίαζαν. Κατά τη διάρκεια της τελετής, άνοιγαν το θώρακα του θύματος,  έβγαζαν την καρδιά του όταν ακόμη το θύμα ήταν ζωντανό  και την πρόσφεραν στον Θεό του  Ήλιου. Αυτός ο λαός θεωρούσε ότι οι θυσίες τίμησαν τα θύματα, επειδή άλλαξαν τις ψυχές τους σε αετοί που προστάτευαν τον ήλιο ... <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-03-2008</td><td valign=top></td></table><br />