Στο καπετάγιαννη

Δημιουργός: esxatos, παντελεημων

Ο παππούς μου ηταν καπετάνιος σφουγγαράς και παρασημοφορημένος απο την Βασίλισσα της Αγγλίας για τη δράση του στον Ιερό Λόχο Στην Ελλάδα με πολύ κόπο πηρε μια ψωροσυνταξη η δευτερη και εν ζωή γυναίκα του μετα απο πολλα βάσανα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στραβά φορούσες το γκρίζο καβουράκι
πουκάμισο λευκό και γκρίζο το σακάκι
στα εξηντα δύο σου έφυγες νομίζω
μα συ μικρό φαινόσουνα παλικαράκι

Ένα ποτήρι δίπλα σου ρετσίνα
και ήθελες θαλασσινός να είναι ο μεζές
Έλεγες μόνο ιστορίες αληθινές
για τόπους και για θάλασσες αλαργινές

Από μικρός ταξίδευες θάλασσες μ’ αχταρμάδες
κύματα δεν υπολόγιζες, μεγάλες οι ανάγκες
10 παιδιά είχες στη ζωή, κι από τις δυο μανάδες

Αυτή που έφυγε νωρίς, μες του πολέμου την οργή,
την λέγαν Σεβαστή, αγάπη πρώτη και αληθινή.

Κάποιες φορές σιωπηλός χανόσουνα σε σκέψεις
στα μάτια σου φαινότανε πως πάλευες τον πόνο.

Μηχανικοί κι ο μάγειρας οι ναύτες κι οι κουπάες
σε αγαπούσανε πολύ, σαν νατανε παιδιά σου
γιατί στον κολαουζέρη έριχνες την αυστηρή ματιά σου
μην από λάθος του ο θάνατος στα βάθη να τους έβρει

Το θάνατο αψήφησες κι ας σούστησε καρτέρι
πολλές φορές εκει στης μπαρμπαριάς τα μέρη
τη θάλασσα την όργωσες και θησαυρούς της πήρες
μα κι αδελφό και φίλους σου να καταπίνει ειδες

Το διάκι κράταγες σφικτά τ’ όμορφου αχταρμά σου
μέχρι που η ωρα έφτασε αλλού πια ν’αρμενίζεις
Κι όταν σε έπαιρνε ο θάνατος μακριά απ τα παιδιά σου
τοτε για πρωτη τους φορά σε ειδαν να δακρυζεις

Τα κοίταξες, τους γέλασες και μια ολόθερμη ευχή
πέταξε απ τα χείλη σου και στις καρδιές τους μπήκε
αγάπη νάχεται παιδιά και ομορφα να ζειτε
το μισος και τη διχόνια ποτε στα σπιτια σας μην δείτε

Τώρα με ολόχρυσο σκαρί στον ουρανό αρμενίζεις
η όμορφη σου η Σεβαστή είναι στα δεξιά σου
το Νικολιό σου δίπλα σου, σφικτά τον αγκαλιάζεις
κι οι άγγελοι, ούριο άνεμο φυσούν, στα ασημιά πανιά σου

Καπετάν Γιάννη λεβεντιά, έλα ξανά για μια φορά
κι εγω ρετσίνα και μεζέ θαλασσινό θε νάχω
μόνο που τώρα ποτήρι θα κρατώ κι εγώ γεμάτο
και σαν δυο φίλοι απ τα παλιά, να πούμε, άσπρο πάτο

Ακόμα κάτι σου ζητώ, συγχώραμε, άλλο δεν σε κουράζω
να βλέπεις τον πατέρα μου εκει που είναι κοντά σας
και πές του πως απ τη καρδιά ποτές μου δεν τον βγάζω

Η μνήμη σας παππούλη μου παντοτινή να είναι
κι εγω από απ εδώ θα δέομαι με δάκρια στα μάτια
να σας έχει δίπλα του ο Θεός, η θέση σας εκειναι

Κλείνω τα μάτια μου κι εσεις ανοίξτε τη καρδιά σας
μήπως με πάρει τ όνειρο και να βρεθώ κοντά σας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2008