14 Ουρανια Εφεμιρηδα Απο 2012

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>14 Ουρανια Εφεμιρηδα Απο 2012</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>14 Ουρανια Εφεμιρηδα Απο 2012</b><p>Δημιουργός: uraniace, <i>Viviane</i><p><i> ΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
                                       Επειδή μπορεί να έχετε κουραστεί πάμε στο επόμενο κεφαλαίο<br />
                                       Δεύτερο μέρος <br />
                                            <br />
                                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Ι<br />
<br />
Μια μέρα ένας μοναχός, γυρνώντας από το δάσος όπου είχε πάει να μαζέψει ξύλα, στάθηκε για να ακούσει ένα πουλί. Το τραγούδι του ήταν πάρα πολύ ωραίο και ο μοναχός, έμεινε για μερικά λεπτά μαγεμένος, πριν συνεχίσει το δρόμο του. Όταν επέστρεψε στο μοναστήρι, βρήκε καινούργια πρόσωπα, άγνωστα σε αυτόν. Ακούγοντας το πουλί, είχε περάσει ένας ολόκληρος αιώνας και όλοι οι φίλοι του είχαν πεθάνει."<br />
                                         <br />
                                             Στο Μεξικό <br />
<br />
Ταξιδεύοντας ξεφύλλισα το βιβλιαράκι που μ' είχε προσφέρει  πολύ ευγενικά ένα μικρό παιδί τέσσερα ή πέντε ετών με το πρόσωπο του μουσκεμένο από   τροπικό ιδρώτα. Εικόνες της τοποθεσίας των Ολμεκων   της  Λα Βεντα πέρναγαν  μπροστά από τα μάτια μου. Διάβασα εδώ και εκεί μερικές πληροφορίες… Αυτό το μέρος, το Λα Βεντα   τοποθετημένο  σε μια προσχηματική  πεδιάδα σε ένα  νησί που κρέμεται πάνω από το παλαιό ρεύμα του ποταμού Παλμα, μέσα στην  μεξικάνικη περιοχή του Ταβασκο, είναι σε απόσταση  περίπου δέκα πέντε χιλιόμετρα από το κόλπο του Μεξικού.<br />
 Κατευθύνεται βορρά-νότου και βεβαίως αυτός ο προσανατολισμός είναι σκόπιμος,  παρουσιάζει επίσης μια μετατόπιση  8 δυτικών βαθμών, του έτσι ώστε  η τοποθεσία είναι σε ευθυγράμμιση με ένα βουνό τοποθετημένο σε μια εκατοντάδων  χιλιομέτρων στο νότο της Λα Βεντα και που είναι ορατό από την κορυφή της μεγάλης πυραμίδας. Η  ίδια η πυραμίδα φαίνεται να κοπεί το κέντρο της λα Βεντα σε δύο περιοχές.  Στο νότιο, είναι το δημόσιο μέρος, που βρίσκονται  οι περισσότεροι  , όπου έκαναν τελετουργικές γιορτές για όλο το λαό. Τα υπόγεια δωμάτια της  πυραμίδας, δεν ήταν για το κοσμάκη αλλά προσιτή μόνο στους ηγέτες, οι οποίοι έρχονταν σε επαφή  με τους προγόνους τους και με τον υπερφυσικό κόσμο… Λίγο αργότερα  κατάλαβα  ότι ταξιδεύαμε σε έναν χωματόδρομο που εκτυλίσσονταν σαν μια   ατελείωτη γκρι  σκονισμένη κορδέλα, που διέσχιζε μια έρημη πεδιάδα όπου μόνο όπως τους μεγάλους  σκιάχτρου, οι κάκτοι κούναγαν τα  χέρια τους  γεμάτα  αγκάθια. Οπού ο άνθρωπος φοβάται αυτή τη μοναξιά, επειδή το τοπίο  αυτό έχει  την εντυπωσιακή μεγαλοπρέπεια  τις θλιβερές επεκτάσεις  που η ακινησία και ο θάνατος βασιλεύουν εδώ και αρκετούς αιώνες. Ένα ελαφρό αλλά κρύο αεράκι υπογράμμισε το πένθιμος  χαρακτήρας της θλίψης που βασίλευε σε  αυτό το τοπίο. Η Nouli, η σύντροφος μου στο  ταξίδι αυτό είχε  σηκώσει το κεφάλι της  και τα χαρακτηρίστηκα του προσώπου  της που ήταν κρυμμένα  εν μέρει από τη σκιά του καπέλου της φωτίστηκαν   εξ' ολόκληρα με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Τα μάτια  της  έλαμψαν. Είχε ένα στρογγυλό και γεμάτο πρόσωπο  το οποίο παρόλα αυτά της έδινε  μια ευδιάκριτη ομορφιά. Η μακριά και παχιά μύτη της, έδινε  στην  φυσιογνωμία της  ένα επιτακτικό ύφος αλλά συγχρόνως το τρόπος έκφρασης  του καλού  παιδιού, το οποίο πρέπει να ομολογήσω άρεσε  πολύ στους άντρες. Τα μάτια της  είχαν ένα χρώμα μπλε, ένα μπλε  αόριστος που όταν  γέλαγε, εμπλουτίζονταν με μια φωτεινή λάμψη. Το μέτωπό της  ήταν αντάξιο προσοχή. Πιστοποιούταν μια επιμονή και μια θέληση που πότε της έλειπαν. Αντιπροσώπευε πραγματικά την προσωποποίηση της πρόνοιας. Σίγουρα σε μια προηγούμενη ζωή, είχε ασχοληθεί με το εξοπλισμό ενός ολόκληρος στρατός! Μιλάγαμε τώρα, για τις ομοιότητες οι οποίες υπάρχουν σύμφωνα με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις και μελέτες κάποιων κατασκευών, συνήθειες και παραδόσεις  στη Νότια Αμερική και την Ασία. <br />
_Βλέπεις, στην κεντρική Αμερική καθώς και στην Μικρά Ασία, υπάρχουν πόλεις με το ίδιο όνομα όπως, παραδείγματος χάριν Χαλισκο, Κολιμα... Μια πολύ περίεργη σύμπτωση! Αυτή η λέξη σύμπτωση την έχουμε ακούσει τόσες φορές που μας ζάλισε! Επειδή σε αυτήν την γνώμη προσφεύγουν οι επιστήμονες, όταν θέλουν να εξηγήσουν κάποια φαινόμενα, είπε η φίλη μου κουνώντας  τα χέρια της, δυσαρεστημένη με  αυτή τη λύση και επιπλέον σαν να έψαξε να με πείσει για κάτι που έχω μελετήσει  εδώ και πολύ καιρό και για το οποίο δεν έχω καμία αμφιβολία. <br />
Συνέχισε:  <br />
_Για  πολύ καιρό θεώρησαν  σύμπτωση το γεγονός ότι η μορφή τις ανατολίτικες  ακτές εφαρμοζόταν  τέλεια με τη μορφή των δυτικών ακτών  της Ευρώπης και της Αφρικής. Τώρα, όλοι αναγνωρίζουν ότι  δεν πρόκειται για συμπτώσεις   αλλά, ότι, για το αίνιγμα αυτό βρέθηκε μια απάντηση, είναι τα κομμάτια του γρίφου που είχαν χάσει  και ότι στην τριτογενή περίοδο η Αμερική, η Ευρώπη και η Αφρική αποτέλεσαν μια μεγάλη ήπειρο. Επιπλέον, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι υπάρχει εντούτοις  πολλές ομοιότητες ανάμεσα στην αρχιτεκτονική  των Μάγια και τους Αιγυπτίους! Οι αρχιτεκτονικές διακοσμήσεις στους τοίχους των ερειπίων των Μάγια  μοιάζουν με εκπληκτικό τρόπο με το αιγυπτιακό  TAU. Ήταν σαν το ίδιο το δημιουργικό πνεύμα ταξιδέψει  από την Αίγυπτο στην  Αμερική και αντίθετα, είναι κάτι που δεν μπορούμε να αμφισβητούμε! Ήταν  πραγματικά μια σύμπτωση ότι οι λαοί της αρχαιότητας των δύο πλευρών του Ατλαντικού, έθαψαν τους βασιλιάδες τους μέσα σε τεράστιες πυραμίδες, χωρίς να αναγνωρίζεται την πιθανότητα της επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτές τις  ηπείρους; Αρνούμαι  να δεχτώ εδώ αυτήν την λύση!<br />
_Συμφωνώ απόλυτο μαζί σου!<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2008</td><td valign=top></td></table><br />