Δεν επιστρέφω / Κάποιες αγάπες / Θυσία

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σ-α-ς... κάτι σαν στιχοαπάντηση το 1ο.. μα κομματάκι βαρύ... - στη δουλειά και τα τρία -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν επιστρέφω...

Δεν επιστρέφω κει που άφησα το δάκρυ μου
Όλες οι πόρτες έχουν κλείσει πια για μένα
Αργοπεθαίνω μοναχή στην κρύα άκρη μου
Μες στα κουρέλια του ονείρου τα φθαρμένα...

Δεν επιστρέφω στην παρθένα σου την Άνοιξη
Εγώ αγάπησα Χειμώνες βιασμένους
Η αναχώρηση μ' αφήνει δίχως άφιξη
Σ' ωκεανούς της μοναξιάς τρικυμισμένους...

Δεν επιστρέφω κει που μάτωσα τα χώματα
Κι έμεινε άκαρπη η γης και ρημαγμένη
Δεν επιστρέφω κει που στέγνωσα τα στόματα
Να δραπετεύω είμαι - βλέπεις - διδαγμένη...

Δεν επιστρέφω στην σκληρή την απουσία σου
Μου περισσεύει το κενό μες στην ψυχή μου
Πετώ το σώμα και κρατάω την ουσία σου
Άλλη μια μέρα να αντέξω τη ζωή μου...
...
Δεν επιστρέφω.. μην φοβάσαι.. πια δεν έρχομαι
Είναι τα πόδια μου στην πέτρα καρφωμένα
Και μην θαρρείς τον εαυτό μου πως ανέχομαι
Εχθρός μου είναι.. τι σου στέρησε εμένα...



27-3-2008
------------------------------------------------------------------------
Κάποιες αγάπες...

Κάποιες αγάπες δεν ξεπλένονται με δάκρυα
Και ανακούφιση δεν βρίσκουν μες στον πόνο
Κάποιοι καημοί παραμονεύουν σε μιαν άκρια
Την μοναξιά να κυριέψουνε με φθόνο...

Κάποιες στιγμές ο εαυτός μας είναι αντίπαλος
Και τον ξεσκίζουμε με νύχια μανιασμένα
Σαν τη φωνή που την σκοτώνει ο αντίλαλος
Μες στα φαράγγια της σιωπής τα ξεχασμένα...

Κάποιες ρωγμές σκίζουν στα δύο τις απάτες μας
Και βυθιζόμαστε γυμνοί μες στη δειλία
Από τις μνήμες ανασταίνονται οι ανάγκες μας
Κι εμείς κρυβόμαστε σ' αστεία προσωπεία...

Κάποιες πληγές δεν επουλώνονται με ψέματα
Βράζει το αίμα και αρνείται πια να πήξει
Ένας βραχνάς πια η ζωή.. που φτύνει φλέματα
Απ' τα πνευμόνια που το λάθος έχει κλείσει...

Κάποιες αλήθειες αυταπάτες δεν ανέχονται
Και ανελέητα ζητούν την πληρωμή τους
Τα μάτια κλείνουμε.. μα στην ψυχή φυτεύονται
Και επιβάλλουν στο κορμί την λογική τους...

Κάποιες ανάσες που μυρίζουν δηλητήριο
Σπέρνουν τριγύρω την αρρώστια και το κρίμα
Και το χαμένο της ζωής το εισιτήριο
Μας επιστρέφει πια στο πρώτο μας το βήμα...



27-3-2008
--------------------------------------------------------------------------
Θυσία...

Κι αν άδικα για σένα αυτοκτόνησα
Απόψε τη ζωή μου θέλω πίσω
Κακιά ήταν η ώρα που σε γνώρισα
Μα δεν μπορώ σταλιά να σε μισήσω...

Θα ράνω άσπρα κρίνα το κρεβάτι μας
Στο κέντρο.. μια κατάμαυρη τουλίπα
Θα ρίξω τον σταυρό από την πλάτη μας
Τραβώντας ένα φίδι απ' την τρύπα...
...
Σαν έρθει το απέραντο ξημέρωμα
Σκληρά τον μαρασμό θα φανερώσει
Θα πνίξουν μοιρολόγια το στερέωμα
.. Ο Έρωτας θα έχει πια νεκρώσει...

Και τότε.. τα καλά μας θα φορέσουμε
Ρωμαίος συ.. κι εγώ μια Ιουλιέττα
Μες στον γκρεμό π' ανοίξαμε θα πέσουμε
Βαστώντας μες στα χείλη.. μια βιολέττα...



27-3-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2008