παρακαλώ μη μου το πείτε

Δημιουργός: χρήστος

επανάληψη... καλημέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυρίζω ασκόπως στο δωμάτιο
προφασιζόμενος πως περπατώ πλάι στη θάλασσα
έχοντας στόχο μου να φτάσω πεζοπορώντας
μέχρι το μόλο , εκεί που δένουν τα καράβια.
Μη, μη μου το πει κανείς
πως δεν είναι μόλος αυτό που βλέπω στο βάθος!
Μη μου αποκαλύψει κανείς πως ο βαθύτερός μου πόθος
είναι- απλά- ένα καλά λουστραρισμένο κομοδίνο!
Μη μου το πείτε πως ο δρόμο μου είναι όλος κι όλος
ελάχιστα βήματα…

Ανηφορίζω προς τον λόφο με τα πράσινα δέντρα.
Αιωνόβιοι κορμοί που κρύβουν μέσα τους
τη συμμετρία των ομόκεντρων αιώνων
περιμένουν αδημονώντας την έλευσή μου.
Παχιές σκιές δροσίζουν την ανάβασή.
Στόχος η θέα από ψηλά του ελαιώνα
που γίνεται ένα με την γραμμή της θάλασσας.
Μη, μη μου το πει κανείς πως αυτό το δάσος
είναι απλά ένα πίνακας προσηλωμένος στον τοίχο
προορισμένος μοναχά να δένει με τη στόφα του σαλονιού!
Μη μου αποκαλύψει κανείς
Πως είν’ τα φύλλα του πλαστά, κι οι ρίζες του επιφάνεια!

Προχωρώ, έτοιμος να έρθω αντιμέτωπος με πρόσωπα
που μ’ έχουνε βαθιά στιγματισμένο
που έχω μ’ αυτά ονειρευτεί ή συνοδοιπορήσει :
Άλλο με φόντο ακρογιαλιά γελώντας
που ένας αέρας ξαφνικός του πήρε την ομπρέλα,
άλλο πίσω από ένα γραφείο να αιφνιδιάζεται απ’ το φλας
κι άλλο σε μια αγκαλιά παιδιού που το φιλάει.
Μη, μη μου πείτε πως κάποια δεν υπάρχουν πια!
Μη μου αποκαλύψετε πως απωλέσανε την περηφάνια τους
κι έγκλειστα πια σε γυάλινες προθήκες
πως επαιτούν μια ανάμνηση….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2008