Γυναίκα εωσφόρος

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

aoyxm...νυστάαζω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=georgia]Ροδοστεφής , φάνηκε χθες
κι εγώ ο θεομίσητος
να κατανεύω στο πανώριο της οπτασίας.
Κλέβω απ’ της όρασης το ξέχειλο χρωμάτων
και μέσα σε αυτή τη φιάλη την κενή , της ακοής την αίσθηση μετακενώ..
Διότι ήρθες φορεμένη τη σιγή .
Αλαφροπάτητη !!

Μιμούμαι το άνθος των αστεριών .
Πνέω μια οδύνη παράδοξη – δισμύριοι θούριοι συρρέουν ως νήματα
και είναι ενός μύστη τροβαδούρου το αδράχτι
που πλέκει ένα δίχτυ παράδοξο - προδοτικά θα μ’ αγκαλιάσει.

Το βλέπεις
και επιταχύνεις

Στις κωμοπόλεις μου έφτασες.
Να σε βαπτίσω ,
με την πυράδα των χεριών την αδιευκρίνιστη.
Ήρθες φορεμένη μια ντροπή. Μια ξένη ντροπή.

Τι λύτρα να πληρώσεις καλή μου
σε τούτον τον ζοφερό απαγωγέα ‘ στον πνιγηρό χρόνο τον συμπαντικό ,
που άνομα με εξοστράκισε εδώ , στα συμπόσια του “ Ήθους “.

Νομίζω πως σε ακούω πια..
Μα ..
Μπορώ να ακούσω τι ψιθυρίζουν τα στοιχειά της νύχτας , στα δάση τα εβένινα των μαλλιών σου.
Θαρρείς ακούω το ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων – τη σαγήνη που ξέπνοη αναδύεται από τις δυο σου θάλασσες.
Το κλείστρο ενός στόματος που όπλισε ένα φιλί και της ριπής το στροβίλισμα ακούω θαρρείς..

Νομίζω πως σε αγγίζω..
Ναι !
Κατρακυλώ απένθητος στις μακριές γαλαρίες’ όπου οι φλέβες σου προστάζουν ‘
Απ’ της παλάμης σου το ξέφωτο έως τα χρυσωρυχεία ενός λαιμού ,
έως ότου ο εμπνευστής , ο ουρανός ο φιλοπόλεμος
να κάνει ανακωχή με τους δαίμονές μου .Τίποτε μαρτυρικό να μη φέγγει πια . Τίποτε .

Μα ‘ ω νοσηρό προαίσθημα .
Δείξε έλεος , σ’ αυτόν που έπρεπε να μην αγαπήσει ποτέ ..



Λυγίζεις τα κάγκελα της αστραπής
Εγώ , ανίκανος να δω πέρα από το φάσμα το ορισμένο ,
τη λεμβωδία των αστεριών παρατηρώ καθώς μαζί ξεμακραίνεις ‘ Γυναίκα.
Φωτοστεφής !

Ξεμακραίνεις γυναίκα ..
Για να προβάλλεις πάντα επικυρίαρχη
στο μέλλον μου το αχανές .
Και πλέον ..
‘ το Eωσφόρο … [/font][/color]


{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2008