Πάλι με χρόνους, με καιρούς

Δημιουργός: tinios, ΡΗΓΑΣ Ε. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Κράτα Μάννα, και θα γίνει, το μεγάλο πήδημα! Λευτεριά και Ρωμιοσύνη, ειν' αδέλφια δίδυμα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διαβάζοντας αρκετές δημιουργίες, και εδώ,
αλλά και άλλού, μου δημιουργείται η εντύπωση,
πως αρχίζει να δικαιώνεται ο λόγος, του ποιητή!
«Τη Ρωμιοσύνη, μην την κλαίς!
Εκεί που πάει να σβήσει,
με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο.
Τη Ρωμιοσύνη, μην την κλαίς!
Να τη πετιέται!
Να τη πετιέται από’ ξαρχής, κι αντρειεύει,
και θεριεύει!
Και καμακώνει το θεριό, με το καμάκι του ήλιου!»
Γ. Ρίτσος

Ευχή και προσευχή, να μην είναι ένα στιγμιαίο ξέσπασμα!





ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ



Μαύροι σαν σύννεφα καπνοί,
σκοτείνιασαν τη Σμύρνη.
Φωτιά, τσεκούρι και σπαθί,
στην πόλη ο Χάρος, δίνει.

Ληστές, σκληρά και άδικα,
κλέβουν την ομορφιά της.
Μαχαίρια μαυρομάνικα,
ξεσκίζουν την καρδιά της.

Μαύρα κοράκια σκέπασαν,
του ήλιου τις αχτίδες.
Τις όμορφες ερήμωσαν,
αξέχαστες πατρίδες.

«Φίλοι», κοιτάνε από μακριά,
να καίνε σαν λαμπάδα,
της Πόλης τα αρχοντικά,
κι όλη η παλιά Ελλάδα.

(Ρ)

Πως άφησες Χριστέ μου, να γίνει το κακό;
Τα μέρη τ’ αγιασμένα, να βρει θανατικό;
«Σώπασε Ρωμιοσύνη, το θαύμα δεν αργεί,
από Αγγέλου χέρι, η λευτεριά θα ρθει.
Χρόνια και να περάσουν, διακόσια και εκατό,
ο όρκος πού’χει δώσει, δεσμεύει το Θεό.
Η μέρα πια είναι κοντά, λίγο κουράγιο κάνε,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά σου θα’ναι!»



*Παράλειψη να μην αναφέρω τον ποιητή του στίχου, στο σχόλιο, που είναι, βέβαια ο Πυθαγόρας!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2008