Αν είχεςξεκινήσει/οι άγιες θύμησες/μονόδρομος

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Ο τίτλος του 1ου.. κλεμμένος.. καλημέρα σας... - στη δουλειά και τα τρία -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν είχες ξεκινήσει...

Αν είχες ξεκινήσει μια βραδιά
Φορώντας δυο φτερά από αγάπη
Θα μ' έκλεινες στην άγια σου αγκαλιά
Στον γυάλινο του έρωτα το χάρτη...

Αν είχες ξεκινήσει να με βρεις
Ποθώντας μία νέα αφετηρία
Οι μέρες δεν θα έσβηναν νωρίς
Στα άχρωμα σκοτάδια σου τα κρύα...

Αν είχες ξεκινήσει θαρρετά
Στον Άδη δεν θα ήσουν ριζωμένος
Τα βλέφαρα δεν θά 'χες σφαλιστά
Την μοίρα δεν θ' αντίκρυζες με μένος...
...
Αν είχες ξεκινήσει απ' την αρχή
Να γράψεις της ζωής σου το βιβλίο
Θ' αρμένιζες σε θάλασσα ανοιχτή
Με πάνοπλο του έρωτα το πλοίο...


31-3-2008
-----------------------------------------------------------

Οι άγιες θύμησες...

Επέστρεψαν οι άγιες θύμησες
Και συ που μια φορά δεν λύγισες
Πλανεύεις το γυμνό κουφάρι μου
Πετώντας στο κενό το ζάρι μου...

Επέστρεψαν τα λόγια τ' άλικα
Μια σφαίρα είμαι δίχως κάλυκα
Να θάβομαι αργά στις μνήμες μου
Με βέλη φονικά στις ρίμες μου...

Επέστρεψαν τα άγρια δάκρυα
Πλημμύρισε του πόνου η άκρια
Και στέκομαι σαν πέτρα ανέραστη
Σε κάθε σου σιωπή αγέλαστη...

Επέστρεψαν οι μέρες πού 'ζησα
Τί άδικα το χθες μου πούλησα !
Το χρέος μου ποτέ δεν πλήρωσα
Σαν άκυρο λαχνό σε κλήρωσα...

Επέστρεψαν οι λάγνες χίμαιρες
Με δόλιες προσταγές ανήμερες
Και γίνανε οι νύχτες θραύσματα
Σ' ανούσιας λογικής χαλάσματα...

Επέστρεψαν δειλά τα μάτια σου
Σαν άνεμος.. στ' αγνά κατάρτια σου
Και πήρανε φωτιά τα πέλαγα
Κι εγώ.. θυμήθηκα πώς γέλαγα...


31-3-2008
-------------------------------------------------------------
Μονόδρομος...

Πήρα το δρόμο τον στερνό του γυρισμού
Προς την αιώνια του έρωτα πατρίδα
Ίχνη αφήνοντας υγρά.. του μισεμού
Στην τελευταία του σκακιού μου την παρτίδα...

Είναι μονόδρομος στενός και θλιβερός
Με δίχως ήλιο και με δίχως αυταπάτες
Κι όταν ξεσπάει με μανία ο καιρός
Ο ουρανός πέφτει στις μαύρες μου τις πλάτες...

Κι ούτε διαβάτη να μιλήσω δεν θα βρω
Τι λιγοστοί οι θαρρετοί μες στους αιώνες
Μόνη ελπίδα μου στα "θέλω" τα "μπορώ"
Πού 'χουν αντέξει τους πιο άγριους Χειμώνες...

Μα δεν τολμώ στην μοναξιά μου ν' αρκεστώ
Νοσταλγικά στις αναμνήσεις βυθισμένη
Σε έναν θάνατο δεν θέλω ν' αφεθώ
Κι ας είναι θάλασσα η ζωή τρικυμισμένη...
...
Καρτερικά θα περιμένω να φανείς
Ώσπου ν' αλώσουν οι ρυτίδες το κορμί μου
Κι αν γίνω θύμα μιας φριχτής υπομονής
Με ηδονές θα κατευνάζω την οργή μου...

Έχω δικαίωμα το φως να αρνηθώ
Για να πλανιέμαι στα σοφά σου τα σκοτάδια
Δεν έχω τίποτε φθηνό να φοβηθώ
... Είν' η αγάπη ζωγραφιά δίχως ψεγάδια...



31-3-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-03-2008