Ένα μαντίλι

Δημιουργός: stigmi

Μαζεψα τα κομματια μας.. τους εδωσα πνοη και εφτιαξα ενα μερος του .. παζλ μας για να σου πω χρονια πολλα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ενα μαντιλι...ασπρο...αφρος ...ασπρος
και το μαντιλι εκει παντα να ιριδίζει
ετοιμο για να υποδεχθει... ασπρο.
μπλεκεται με το κυμα που ξασπριζει
δειχνει το δρομο πισω..ματια μου
να παψει η προσμονη!

Ενα μαντιλι..ασπρο...δεν δινει πια ευχη
στη θαλασσα απλωμενο μα παντα φορεμένο
μπλεγμενο στα μαλλια..αφρος..και να προσμενει
να κρυβεται να ντρεπεται...εκει να περιμενει
να λαχταρα για σε δει... ματια μου
να παψει η προσμονη!

Και η λαχταρα εμεινε σαν εφυγε ο καιρος ,
μα τιποτα δεν αλλαξε ματαια σε προσμονουσε
και ολα τα ασπρα που εφτιαξε, χρωμα αλλαξαν
και σκορπισαν και εκεινα,δεν εχουν χρωμα απολυτο
για να καλεσουν πισω... ματια μου
να παψει η προσμονη!

Εκει στεκει αμιλητο και δε φιλάει κανεναν ...
τραβαει το φως ... τον ηλιο και κρυβει το θλιμμενο
Μονο εκεινη την ωρα που λαμπει μια ελπιδα,
να ρθει εκεινος πισω, να δει τ ασπρο μαντιλι
ασπρο να στεφανωνει..ματια μου
να παψει η προσμονη!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2005