Eντός και εκτός της ανοίξεως

Δημιουργός: giannisanas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αχ ποτάμι, ποτάμι από ξερά φύλλα.
Αυτή η άνοιξη τα ποντοπόρα μου αισθήματα ανατάραξε.
Την χρείαν έφερε πραγμάτων ανεξήγητων
που παλεύουμε 'απλά' να τ' ονομάσουμε.
Τούτη η ζήτηση δεν καλύπτεται από κάλπη κόσμο.
Κι ο κάλπης άνθρωπος τον αληθινό Θεό αποπέμπει.
Αχ τούτη η άνοιξη
επίτηδες αναμοχλεύει τα σιγότερα βάθη
στην κόψη ψυχικής ασθένειας και ευφορίας
κι αναλογιόμαστε να κρατηθούμε
απ' τον επαναληπτικό συρφετό ρουτινιάρικων πραγμάτων.
Εγώ. εγώ περπατώ, εγώ διδάσκω, εγώ ελπίζω, εγώ...
Στραβός οδηγός
από ανάγκη το τιμόνι κουμαντάρει
με φόβο ψυχής
από ανάγκη...
Αχ άνοιξη σαν την Πανδώρα βιάστηκες
και τα σκόρπια πετούμενα του κουτιού μας
γυροφέρνουν τώρα τις αυλές μας
και δε μας αφήνουν σε ησυχία.
Περαστικός ήμουν απ' αυτό το ποτάμι με τα σκόρπια φύλλα
με τα σάπια φύλλα
προς αντίθεση της ανοίξεως
η οποία δεν προειδοποίησε.
Παρεπιπτόντως εμπίπτει η πράξη της στην ίδια άφρονα κατηγορία
με αυτές άλλων χρόνων.
Αυτό κάνει τον πνιγμό μου ανυπόφορο.
Ό,τι πάγωσε και κοιμήθηκε στο χειμώνα
κι ονειρεύτηκε ειρηνικές συναλλαγές με το χρόνο
τώρα γεωτρυπείται ανατινάζεται
πετιέται κάτω απ' το τραβηγμένο σεντόνι.
Αχ αυτός ο άνθρωπος
ακόμα δεν έμαθε
ζει στα παρόντα
δε διδάχτηε στην αιωνιότητα ν'ακουμπά τις στιγμές του
δεν φταίει η άνοιξη
ο άγουρος αυτός νους αιφνιδιάζεται.
Οι καμπάνες ηχούν.
Εγώ περπατώ διδάσκω ονειρεύομαι
Εγώ προχωρώ υπάρχω
πέρα από κάθε άνοιξη και προχειρότητα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-04-2008